تاریخچه موسیقی

﴿ موسیقی، از بدایه تا نهایه﴾

﴿بخش چهارم﴾:

در بخش قبلی، در مورد بنیان گذار موسیقی توسط شیطان، و شیوع آن میان اولاده ی آدم علیه السلام، در دوره های مختلف و انتشار موسیقی در جوامع مختلف را مورد بحث قرار دادیم، در اخیر مضمون برای تان وعده نمودم تا نفوذ موسیقی را میان تُرک ها مورد بحث قرار دهیم.

یکی از دلایل نزول صحیفه ها به اولاده ی آدم، متوجه ساختن ایشان به امور الهی، و پرهیز از نهیات و مکر و حیله های شیطان بود، تا مردم، فریب اسباب و حیله های شیطان را نخورده، یکتا پرستی را به نل های دیگر انتقال دهند.

شیوع موسیقی میان مردم، کتاب های آسمانی را کمرنگ جلوه داده، اهل صحیفه ها، و کتاب های آسمانی، داشتند، آهسته آهسته، با جذابیت موسیقی در نفس های شان، اوامر و فرمان های الهی را دست کم میگرفتند.

مجالس دعوتِ مردم بسوی صراطِ مستقیم و یکتا پرستی، جایش را به مجالس و محافلی که موسیقی در آن نواخته میشد، تعویض میکرد.

ایرانی ها، آنقدر سرگرم موسیقی شدند که بدون موجودیت یک آله ی موسیقی، نمیخواستند به جا های دوری سفر کنند، تا آن که اسباب و آلات موسیقی را آن طرفِ مرز های فارس، به ترکیه انتقال دادند.

پايه ی موسيقی قديم تركی از ايران اقتباس شده و در اين مورد تركها كليه اصطلاحات موسيقی را به زبان فارسی حفظ كرده‌اند و حتی موسيقی دانانِ بزرگ ايرانی را جزو موسيقی ‌دانان ترك می شمارند.

در موسيقی قديم، تركها بنا به اصول ايرانی – عربی دستگاهها و مقامهای متعددی دارند. علاوه بر آن موسيقی محلی در تركيه اهميت بسيار پيدا كرد و همچنين اهل تصوف و درويشان نيز موسيقی مخصوصی را برای خودشان در سرزمین ترک ها ایجاد کردند.

اما، يونانيان نخستين ملتی هستند كه تئوری موسيقی را نوشته‌اند و آهنگها را با حروف يادداشت كرده‌اند.

تاريخ موسيقی مانند ساير هنرهای زيبا از قرن هشتم پيش از ميلاد در يونان آغاز شد و از زمان «هومر» شاعر كور يونانی شعر و موسيقی توأماً خوانده شد.

این رَوَندِ ترویج موسیقی را امروز در جامعه ی خودمان ملاحظه میکنیم، که چگونه، همانند فارس ها و تُرک ها، افغانها، مراکز و تالار هائی را برای آموزش ترانه سرائی و آلات موسیقی، و برای غزل سرائی و…. با بودجه ی غربی ها و غرب زده ها، و بقیه اسلام ستیزان، و یاور های ابلیس، اعمار کرده، هزاران طفل و نوجوان را، از همان آوانِ دوره ی معصومیت و پاکیزگی شان، بسوی موسیقی و فحشأ سوق میدهند.

مصداق این سخن، مصاحبه ی مجری برنامه ی ستاره ی افغان از کانال شبکه ی خبیثِ طلوع، با یک دختری که حجاب بسر دارد، و او را به بی حجابی و برهنه کردنِ سرش، تشویق میکند، است.

پیام و مرام این اعمال به جز این امر چی چیز دیگری بوده میتواند؟

همینگونه، در یونان قدیم، يونانيان (غزل) را در تالارهای بزرگ و مدوری به نام «اودئون» می ‌خواندند.

شعرا و استادان موسيقی شان، هر از چند گاهی در پانتئون معبد خدايان باطلِ شان جمع می ‌شدند و آثار خود را اجرا می‌كردند.

یونانیان خدایان باطل و مذخرفی برای هر چیز تعیین کرده بودند که یکی از این خدایان شان بنام NIKE ، یا خدای سپورت، و خدای باطل دیگر شان، همان خدای موسيقی و هنرهای زيبا «آپولون» بود.

پس، گرایش به موسیقی، ترویج موسیقی میان عوام، همان کناره گیری از قرآن و کلام الهی، و چنگ زدن به خدایان مذخرفِ  اهل باطل و گمراه، که یکی از خدایان شان موسیقی است، میباشد.

این خرافیون یونان چنین عقیده داشتند که خدای موسیقی شان با ۹ فرشته ی  خود در كوه «پارناس» به سر می‌برد.

زمانیکه یک پسر و یا دختر مسلمان میگوید ﴿ من موسیقی را خیلی دوست دارم﴾، در حقیقت این همه موز تخیلی، و خدایانِ باطلِ یونان است که افکار مردم را تسخیر کرده و دل های شان را از یاد خالق یکتا بدور داشته است.

یونانی ها، آوازهايی كه با افتخار آپولون تصنيف می ‌شد «نومس» نام داشت.

و به تدريج براي توصيف صحنه‌های مختلف مانند جنگ، عشق، شراب، عروسی و سوگواری نيز نومس می ‌ساختند.

در افسانه‌های قديم يونان دو موسيقی ‌دان بزرگ ظهور كردند.

در يونان شمالی «ارفئوس» كه به قولی او را فرزند آپولون می ‌دانستند،

و دومی اش، «بالير» يا چنگ، که با موسیقی خود، دیگران را محسور می ‌كردند، افسانه ئی كه در پی زَنَش، ائوريديس به دوزخ رفته بود، میان یونانیان معروف است.

موسیقی، نزد یونانیان قدیم یک عبادت محسوب میشد،

عبادتِ موسيقی نظريه ی ائوس و از زمان فيثاغورث به يادگار مانده بود و افلاطون و ارسطو آنرا بسط دادند.

فرهنگ موسيقی اروپا از يونان باستان ريشه گرفته و شروع آن در روم قديم است، كه به علت نزديك بودن منطقه ی جغرافيايی می ‌باشد.

مجاورت جنوبی ايتاليا با يونان در دريای مديترانه اين فرهنگ متشكل از موسيقي، شعر و رقص است.

در آنطرف دیگر، در تاجکستان، آوازهای دسته ‌جمعی در جشنها و آوازهای خانوادگی كه شامل جشنهای كشاورزان و مواردی چون تقاضای باران از طبيعت، برطرف شدن سوانح طبيعی، پريدن از روی آتش، يا استحمام و مشابه آن هستند، اكثر اين جشنها در ميان تاجيكها در فصل بهار كه آن را جشن گل‌گردانی و ديگر جشن نوروز مینامیدند صورت می‌گيرد و همراه آن جوانان با دسته‌های گل، ديوارهای دهكده را با گلهای لاله و زنبق آذين می ‌بندند و با سه تار و تنبور آواز سر می ‌دهند.

غروب چنين روزی بزم می‌گيرند و خوانندگان و موسيقي‌پردازان و رقاصان، همراه چند تن كمدين جشن بزم را جلوه‌اي ديگر مي‌دهند.

در کدام کتاب و در کدام حدیث پیامبر صلی الله و علیه وسلم، چنین روایاتی آمده است که برای تقاضای باران، بایستی موسیقی خواند، و یا برای درخواست بهارِ نیک، از بالای آتش پرید؟

برخی از دختران با شنیدن ترانه های عاشقانه، و تماشای فلم های هندی، و در این اواخر، باشنیدن و تماشای ترانه های دور از حیأ و ادب خانوادگی، از صدها خواننده ی بی نام و نشان، به این نوع موسیقی و اشعارِ عاشقانه، وابسته شده توسط شیطان به راه رذیلت کشیده می‌شوند.

ترانه های عاشقانه مقدمه ای برای فحشاست زیرا که ترانه ها شهوت را تحریک مینمایند و اینگونه، راه را برای فحشا هموار ، و زمینه را برای گام بعدی گناه، مهیا میسازد.

اینجاست که صحابی جلیل القدر عبدالله بن مسعود، سه بار به الله تعالی قسم یاد میکند و در مورد آیه ی ششم لقمان میگوید:

۱- قسم به ذاتی که جز او معبود بر حقی نیست،

۲- قسم به ذاتی که جز او معبود بر حقی نیست،

۳- قسم به ذاتی که جز او معبود بر حقی نیست، معنی این آیه موسیقی است.

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّـهِ (لقمان ۶)

برخی از مردم کسانی‌اند که سخن بیهوده را خریدارند تا [مردم را] از راه الله گمراه کنند»

نه تنها ایشان، بلکه:

﴿ابن عباس و جابر و عکرمة و سعید بن جبير و مجاهد و مکحول و عمرو ابن شعیب و علی بن ندیمة و الحسن البصری﴾

همگی گفتند:

مراد از «لهوالحدیث» موسیقی است که الله تعالی آن را وسیله ی گمراهی خوانده است .

تا بخش بعدی، الله تعالی یار و یاور شما.

عزیزان گرانقدر:

لطفاً این مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.

جزاکم الله خیراً!

ادامـــه دارد…