رمضان پلی بسوی نور

﴿رمضان﴾ پُلی بسوی نور!

﴿بخش چهارم﴾:

سلام های فجریه ی مرا یکبار دیگر بپذیرید.

در بخش قبلی از اهمیت امور شاخص در این ماه صحبت کردیم و از شما وعده گرفتم تا اقلاً یک شخص نیک را به جامعه تقدیم کنید، نمیدانم چقدر به وعده های تان وفا دار خواهید ماند!؟

از امور خیلی مهم دیگر که باید سرخط پروژه های ماه رمضان هر مسلمان باشد، توصل به توبه ی نصوح وخالصانه از تمام گناهان کبیره، صغیره و خطاها ست، زیرا همه ی ما انسان ها خطا کاریم، و از ما کوتاهی و اسراف و پایمال کردن و تفریط و اخلال در برخی از امور سر میزند.

شاید بگوئید که :

﴿ من گناه کبیره ندارم﴾، اما عزیز گناهان کوچک دیگری هست که اگر امروز، در این روز مبارک جلوش را تگیریم، به مرور زمان و در اندک وقت فرد را بسوی گناهان بزرگ میکشاند.

بطور مثال، با دوست تان در حال صحبت هستید و در باره ی شخص سوم بحث میکنید، حال این بحث جهات منفی را در مورد این شخص غایب دارد، فوراً صحبت را در مورد باید توقف داد تا بحث به غیبت و نمامت نکشد،

مانند این، موضوعات زیادی در امور روزمره به انسان پیش میشود که گناهان، یکی بعد دیگربعضاً عمدی و برخی غیر عمدی از ما سر میزند که با خود در مورد نمی اندیشیم، حالانکه گناه کرده ایم.

انسان ها خطا کار و یادفراموش اند و این خطأ ها از هر که سر میزند، ولی مسلمان خطایش را تشخیص میدهد و فوراً آن را اصلاح میکند و بسوی خالقش به تضرع، خاشعانه برمیگردد و با توبه ی برگشت ناپذیر سدِّ دائمی بر خطاهایش میگذارد، خطا ها وگناهانی که قبل از رمضان به آن نفسش را عادت داده، و فکر و هوشش این خطا هارا دیگردر جمع خطا و یا گناه محسوب نمیکنند،

یعنی تا آن حد بنده بر خطأ هایش میچسپد که فکر نمیکند این عملش خطأ و یا گناه باشد و خودش را برائت میدهد.

انسان ها گناه و خطأ میکنند، اما برگزیده ترین انسان ها کسانی اند که به خطا هایش پی میبرد و توبه میکند.

رسول اکرم صلی الله وعلیه وسلم فرمودند:

«كُلُّ بَنِي آدَمَ خَطَّاءٌ وَخَيْرُ الْخَطَّائِينَ التَّوَّابُونَ»  ترمذی (۲۴۹۹) و ابن ماجه (۴۲۵۱)

«همه فرزندان آدم خطا کارند و بهترین خطا کاران توبه کنند گان هستند».

پس بنی آدم دچار خطا و اشتباه می‌شود اما بهترین انسانهای خطا کار کسانی هستند که پس از اشتباه کردن توبه می‌کنند.

و ماه رمضان زمان مناسبی برای توبه کردن و بازگشت به سوی الله سبحانه وتعالی است، و چه بسیار انسانهای گنهکاری بودند که مرتکب بسیاری از امور حرام شده بودند اما وقتی ماه رمضان آغاز شد به سوی خیر و نیکی شتافتند و اهمیت طاعت و عبادت و روی آوردن به سوی خالق مهربان را دریافتند، و در دلهایشان به خاطر کوتاهی در عبادت و فرمانبرداری از الله سبحانه وتعالی احساس پشیمانی کرده و توبه  نصوح کردند.

در میان این انسانها، خوشبخت ترین آنان کسانی اند که در این ماه توبه نصوح کردند و دیگر هرگز به گذشته ی تباه کننده و پر عصیان خود بر نگشتند.

و اگر انسان تبهکار و مقصر در اینچنین موسمی برای توبه کردن تحریک نشود و احساساتش برانگیخته نگردد، بعد از ختم رمضان دوباره بسوی گناهان خواهد شتافت و با دو امانت خیلی مهم ﴿ جسم﴾ و ﴿ روح﴾ که برایش تا مدتی امانت داده شده، بالای زمینی که تا روز مرگش برایش اجاره داده شده، هی گناه میکند و هی بدی کمائی میکند و از یاد میبرد که:

بدی را بدی باشد سزا!

پس توفیق دریافت ماه مارک رمضان فرصت طلائی برای هر یک ما انسان ها برای  توبه و بازگشت به سوی الله عز وجل است، پس بیایید با توبه ی نصوح از همه ی گناهان و خطا های مان در این ماه مقدس آسمانی، هم به اماناتی که برای مان اجاره داده شده خیانت نکنیم و هم جایگاه خود را در بهشت دریابیم.

برادر و خواهر مسلمانم:

الله سبحانه وتعالی هیچ توبه‌ای را از بندگانش نمی پذیرد مگر اینکه نصوح باشد، و توبه ی نصوح چهار شرط خودش را دارد.

۱- پشیمانی از انجام گناه.

۲- عزم راسخ برای عدم برگشت به سوی آن.

۳- ترک کردن و بریدن از آن.

۴- طلب بخشش از مردم در صورت تلف نمودن حق کسی.

با راه اندازی و عمل به این چهار شرط  الله سبحانه وتعالی توبه ی بنده اش را می‌پذیرد؛

اینکه به طور کامل آن گناه را ترک کند، و با جدیت تصمیم بگیرد که دیگر هیچ وقت به سوی آن برنگردد، و به شدت و از ته ی دل به خاطر ارتکاب آن گناه پشیمان باشد. پس هر گاه اینچنین توبه‌ای از او حاصل شد آن توبه پذیرفته می‌شود.

در صورتی که گناه متعلق به حقوق مردم باشد، مانند اینکه مالی از آنها گرفته باشد یا بر حقی از حقوق آنها تعدی کرده باشد و مانند اینها… پس باید آن حقوق را به صاحبانش باز گرداند و از آنها حلالیت بطلبد.

به درگاه رب ذوالجلال دستان کوچک ولی پر از امید مان را بالا نمودن دعا میکنیم تا الله سبحانه وتعالی به همه ی ما، به مرد ما، به زن ما، به پیر و جوان ما توفیق توبه ی نصوح از تمامی گناهان و خطاها را عنایت فرماید.

آمین بگوئید عزیزان من، شاید این موقع پذیرش دعای مان باشد.

موضوع مهم دیگر که خیلی مهم است، حفظ و محافظت روزه است که متأسفانه اکثریت این مهم را مراعات نمکنند، از کانال های تلویزیون های دست نشانده و تفرقه انداز گرفته تا وسایل اطلاعات جمعی، افلام و کلیپ های را نشر میکنند که با مشاهده و حتی شنیدن بعضی آنها، روزه دار ادعا کرده نمیتواند که ﴿من روزه ام را حفظ کردم﴾.

حتی دیدن تصاویر نیمه عریان و بی حجاب در پروفایل بعضی دختران وزنان در فیسبوک، حرمت و کرامت روزه ی شما عزیزان را خدشه دار میسازد.

مسلمان از روزه اش محافظت میکند و نهایت سعی و جدیت اش را بخرج میدهد تا از روزه اش که در این ماه بر وی ﴿ فرض ﴾است پاسبانی کند و حرمت روزه اش را با دل وجان نگهمیدارد. درست همانند پاسبانی که از ملکش دفاع و محافظت میکند و با دیدِ سایه ی دشمن بالایش حمله میکند!

اما، ما مسلمانان معاصر را چی میشود که سایه را بگذار، دشمن را که همان هوس است، به کلبه وکاشانه ی دل مان در این ماه مبارک راه میدهیم.

در اطاق انتظار نزد طبیب، زنِ عجوزه وپیر انگلیسی به شوهر پیرش حکایت میکند:

﴿ تکسی ران مسلمان بود، اما خیلی چشم چران بود و آئینه ی عقب نمایش را بطرف دخترم عیار نمود و….﴾

شرم است چنین حکایاتی از غیر مسلمان در مورد یک راننده ی تکسی مسلمان میشنوم، و آن هم در ماه مبارک رمضان.

این حکایت را فقط مثالی آوردم!

خواننده خودش میداند که کدام عملِ وی مغایر قانون پاسبانی ومحافظت روزه اش است. معمولاً عادات زشتی که در جامعه عام شده است باعث تضعیف روانی روزه دار و حتی ناقص شدن روزه ی وی میشود.

چشم چرانی، غیبت، بدگوئی، بد زبانی، دعوای و دشنام، حیله، مکر و فریب دادن، بدبینی، تعصبات بیجا، دروغ، بهتان، شنیدن و شنواندن منکرات و…. چند عادت محدودیست که محافظت روزه از این نهیات بر روزه دار واجب است.

بقیه ی این مضمون را در بخش های بعدی از یاد نبرید، بر خیر مداومت کنید و شر را از خود وخانواده ی تان دور کنید.

بیشک که اهل خیر بر اهل شرّ پیروز اند و نزد خالق شان مقام های بلند معنوی را برای شان کسب نموده اند.

خیـر و شــرِّ هر عمل کز آدمی سر می زند
آن عمل ،مزدش بزودی پُشتِ دَر، دَر می زند

ا.ج.ع

ادامـــه دارد….