رسول اکرم صلی الله علیه وسلم می فرمایند: «والذي نفسي بيده، إن مثل المؤمن كمثل النحلة أكلت طيبا ووضعت طيبا ووقعت فلم تكسر ولم تفسد». مسند امام احمد(6872) با تصحیح البانی در سلسلۀ احادیث صحیحه (2288).
«قسم به ذاتی که جانم به دست او قرار دارد؛ مَثَل مؤمن، مَثَل زنبور عسل است كه اگر بخورد، چيزهاى پاك و پاكيزه را مى خورد، و اگر توليد كند، چيزى پاك و پاكيزه توليد مى كند، و اگر روى (شاخه اى) بنشيند، آن را نمى شكند، و نه چیزی را فاسد می کند».
پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم مؤمن را به زنبور عسل تشبیه نمودند زیرا از صفات حمیده برخودار می باشد، زنبور عسل با صفات حمیده ای که دارد نسبت به سایر حشرات ممتاز است چون ضررش به کسی نمی رسد، در عالمی از خموشی کار و بار خود را انجام می دهد بدون اینکه مزاحم دیگر مخلوقات شود. پاکیزه می خورد، پاکیزه تولید می کند، نه برای خود بلکه برای دیگران، زنبور عسل از پاکترین چیز، از شیرۀ گل تغذیه میکند و یک طعام طیب و پاک را به انسان ها تقدیم می کند، تولید و صادراتش عسل زلال است و به گواهی قرآن کریم تولیداتش «شِفَاءٌ لِّلنَّاسِ» است، که بسیاری از دردها را درمان میکند.
از صبح تا شب زحمت کشیده خانه و کاشانۀ خود را آباد می کند و هرگز احساس خستگی نمی کند و با قوت و متانت و شجاعت، عمل روزانه خود را انجام داده و به کسی ضرر نمی رساند و در زمین فساد نمی کند.
در روشنایی این تشبیه نبوی مؤمن نیز باید از صفات حمیده برخوردار باشد:
مؤمن باید معدن ایمان در قلب داشته باشد تا پلیدی ها را از خود بزداید.
از کسب حلال و پاکیزه تغذیه کند، خوراک، پوشاک و عمل و نفقه اش از حلال باشد
مؤمن باید به این دستور الهی گردن نهد:
«كُلُوا مِنْ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحاً» «از طیبات و پاکیزگی ها بخورید و کارهای شایسته انجام دهید». المؤمنون/51.
امکان ندارد مکسب و غذای شخص پاکیزه باشد اما رفتار و کردار و گفتار او پاکیزه و شایسته نباشد.
مؤمن باید برای دنیا و آخرت خود جد و جهد نموده کارش خستگی ناپذیر باشد، چنانکه یکی از بزرگان فرموده است: برای آخرتت چنان کار کن که گویی فردا می میری، و برای دنیایت چنان کار کن که تا ابد زنده هستی.
مؤمن نباید تنها برای خود زندگی کند بلکه برای دیگران نیز نافع واقع گردد. پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم می فرماید:
«محبوب ترينِ بندگان نزد الله كسى است كه بيشترين نفع را براى بندگان الله داشته باشد». معجم کبیر از طبرانی (13646) با تصحیح البانی در سلسلۀ احادیث صحیحه (906)
سخن، رفتار و نگاه مؤمن باید از هر بدی و زشتی پاک و مبرا باشد. عسل شیرین است پس حرفهایی که مؤمن میزند باید شیرین تر باشد، کام دیگران را با حرفهای خوش، نگاههای خوش، رفتار خوش شیرین کند.
هرگاه مؤمن از صفات حمیده فوق برخوردار باشد در زمرۀ کسانی خواهد بود که ملائکه به آنها می گویند: «سَلَامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِينَ». «درود بر شما باد! خوب بودهاید و به نیکی زیستهاید. پس خوش باشید و جاودانه به آن (بهشت) درآیید». الزمر/73.