هر روز ما شاهد تحقق پیشین گوئی های پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم بوده وهستیم ، یکی از این مسایل داغ که در این روزها سر وصداها را در دنیای مجازی بر پاکرده است قضیه انکار برخی از شعایر دینی ومساله پذیرفته شده در بین تمام احزاب وفرقه های امت اسلامی می باشد. که همانا قضیه رجم است که امروز تعداد از نو تحصیل یافته ها که تا هنوز غافل از شریعت می باشند اعتراض نموده واین حد خداوندی را انکار نموده واز جمله مسایل شریعت حضرت موسی می پندارند. جای تعجب نیست چرا که در برخی نصوص صحیح وقطعی
از ظهور این گونه اشخاص پیشین گوئی صورت گرفته است.
البته این حد الهی در شریعت های سابق نیز موجود بود. موجودیت یک مساله در ادیان سابق دلیل بر بطلان آن نیست مثل ایمان به روز آخرت وعلامات قیامت و …. و روزه عاشورا و …
بناء موجودیت حد رجم در دین حضرت موسی دلیل بر بطلان آن نبوده بلکه نشانه از اهمیت این حد است.
بطور فشرده برخی نصوص از صحیح ترین کتاب بعد از کتاب الله (صحیح البخاری وصحیح مسلم ) برای شما خوانندگان عزیز قرار می دهم ، که تا شما بزرگان از این نصوص با خبر شده و برای دیگران برسانید.
حدیث اول :
عَن ابن عَباس(رضي الله عنهما) يَقُول:قَالَ عُمَرُ بنُ الخَطَاب (رضي الله عنهما) إِنَّ اللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّدًا صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِالحَقِّ، وَأَنْزَلَ عَلَيْهِ الكِتَابَ، فَكَانَ مِمَّا أَنْزَلَ اللَّهُ آيَةُ الرَّجْمِ، فَقَرَأْنَاهَا وَعَقَلْنَاهَا وَوَعَيْنَاهَا، رَجَمَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَرَجَمْنَا بَعْدَهُ، فَأَخْشَى إِنْ طَالَ بِالنَّاسِ زَمَانٌ أَنْ يَقُولَ قَائِلٌ: وَاللَّهِ مَا نَجِدُ آيَةَ الرَّجْمِ فِي كِتَابِ اللَّهِ، فَيَضِلُّوا بِتَرْكِ فَرِيضَةٍ أَنْزَلَهَا اللَّهُ، وَالرَّجْمُ فِي كِتَابِ اللَّهِ حَقٌّ عَلَى مَنْ زَنَى إِذَا أُحْصِنَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ، إِذَا قَامَتِ البَيِّنَةُ، أَوْ كَانَ الحَبَلُ أَوِ الِاعْتِرَافُ . صحيح البخاري (8/ 169) کتاب الحدود، باب الاعتراف بالزني، و مسلم:1691).
ازعبد الله ابن عباس (رضي الله عنهما) روايت است که ميگويد: حضرت عمر ابن الخطاب(رضي الله عنه) درمنبر رسول الله نشسته بود فرمود: يقيناً الله تعالي حضرت محمد صلی الله علیه وسلم را فرستاد، وبراو کتاب نازل کرد، واز جمله ی آنچه نازل کرده آيت رجم است، آيت رجم را خوانديم، وحفظ کرديم، وفهمديم، (ومطابق آن آيه) رسول الله صلی الله علیه وسلم رجم کرد (مثل: ماعزوغامديه) ورجم کرديم ما بعد از رسول الله، پس من ميترسم که زمان بيشتر برمردم بگذرد، شخصی بگويد که: ما آيت رجم را درکتاب الله تعالي نيافيم، پس گمراه مي شوند به خاطر ترک نمودن فرض که الله نازل کرده است ويقيناً رجم درکتاب خدا حق است درحق کسيکه زنا کرد، اگرنکاح کرده شده باشد (عروسي شده باشد) ازمردان وزنان؛ بشرطيکه دليل برزناي آن قايم شود، (به همان شروط که مخصوص که درکتب فقه ذکراست) ويا حمل ثابت شود ويا اعتراف کنند.
حدیث دوم :
عَنْ عُمَرَ (رض) قَالَ: إِنَّ اللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّدًا (صلی الله علیه وسلم ) بِالْحَقِّ، وَأَنْزَلَ عَلَيْهِ الْكِتَابَ، فَكَانَ فِيمَا أُنْزِلَ آيَةُ الرَّجْمِ. (بخارى:7323)
عمر (رض)مي گويد: خداوند، محمد (صلی الله علیه وسلم ) را با (دين) حق، مبعوث کرد و قرآن را بر او نازل فرمود. و يکي از آياتي که بر او نازل شد، آية رجم بود. (كه تلاوت اش، منسو خ گرديد).
حدیث سوم :
حضرت ابوهريره و زيد بن خالد جهني رضي الله عنهما مي گويند: مردي باديه نشين نزد رسول خدا – صلى الله عليه وسلم – آمد و گفت:
اي رسول خدا! تو را بخدا سوگند مي دهم كه در مورد من، بر اساس كتاب خدا قضاوت نمايي. طرف ديگر كه مردي داناتر بود، گفت: بلي، ميان ما بر اساس كتاب خدا قضاوت كن. و اجازه بده تا من سخن بگويم. رسول خدا – صلى الله عليه وسلم – فرمود: «صحبت كن». او گفت: پسرم نزد اين (باديه نشين) كار مي كرد و با همسرش، مرتكب زنا گرديد. به من گفتند: پسرت بايد رجم شود. من بجاي رجم، صد گوسفند و يك كنيز به او فديه دادم. سپس مسأله را از علما پرسيدم. گفتند: پسرت بايد صد ضربه شلاق، زده شود و يك سال، تبعيد گردد. رسول خدا – صلى الله عليه وسلم – فرمود: «سوگند به ذاتي كه جانم در دست اوست، ميان شما، طبق كتاب خدا قضاوت مي نمايم. گوسفندان و كنيزت، به تو برگردانده مي شوند و پسرت بايد صد ضربه شلاق، زده شود و يك سال، تبعيد گردد».
و با اشاره به سوي باديه نشين، فرمود: «اي انيس! فردا صبح نزد همسر اين مرد برو. اگر اعتراف كردكه مرتكب عمل زنا شده است، او را رجم كن». راوي مي گويد: انيس، نزد آن زن رفت و او نيز اعتراف كرد. آنگاه، رسول خدا – صلى الله عليه وسلم – دستور رجم داد و حكم، اجرا شد. صحيح البخاري (3/ 184)
نصوص در این مورد به حد تواتر معنوی می رسد که نقل همه آن خیلی مشکل است .
نوشته محمد معروف حنیف
