روزي امام احمد به شهري سفر ميكند.بعد از اينكه نماز عشا را در مسجد ميخواند همانجا مشغول استراحت ميشود، چون جايي براي خوابيدن نداشتند كسي هم با وجود آوازه اش ايشانرا نميشناخت. اما سرايدار مسجد اجازه نداد در مسجد بخوابد و گفت كه بايد بروي بيرون. ( امام احمد از فرط تواضع خودش را معرفی نمی کند )
او بيرون آمد و خواست كه دم در مسجد بخوابد اما آن مرد نگذاشت امام آنجا هم بخوابد.امام احمد به كوچه رفت و خواست كه آنجا بخوابد كه نگهبان شب شهر آمد و گفت حق نداري اينجا بخوابي برو به جاي ديگري.امام احمد گفت جايي ندارم كجا بروم؟ ( امام احمد از فرط تواضع خودش را معرفی نمی کند ) نگهبان زير بغل او را گرفت و او را كشان كشان برد و دم در يك نانوايي انداخت.امام احمد خواست كه همانجا بخوابد كه نانوا آمد و با ديدن خستگي سفر بر چهره ي وي او را به خانه اش دعوت كرد.
امام احمد شب را در خانه ي نانوا گذراند، اما در آن چند ساعتي كه باهم بودند مرد نانوا مدام ذكر میکرد طوري كه حتي يك لحظه هم ذكرش قطع نميشد .امام احمد از او پرسيد چند مدت است كه اينگونه هستي؟ نانوا كه امام احمد را نميشناخت گفت كه چند سالي ميشود.امام احمدپرسيد چطور به اين حالت رسيدي؟
نانوا گفت آنقدر ذكر کردم و تمرين كردم كه برايم مانند نفس شد.
امام پرسيد و در نتيجه ي اينهمه ذكر چه ديدي؟
نانوا جواب داد كه هيچ دعايي از خدا نخواسته ام مگر اينكه برايم مستجاب كرده است.امام احمد با تعجب پرسيد واقعا؟ هيچ دعايي؟نانوا باز جواب داد واقعا! هيچ دعايي!جز يك دعا كه نميدانم چرا تا حال مستجاب نكرده است! امام احمد پرسيد آن چه دعايي است؟نانوا جواب داد كه دعا كردم خدايا كاري كن من امام احمد را ببينم.اما نميدانم چرا خدا اين دعايم رامستجاب نكرده؟
امام احمد از خوشحالي فرياد زد و گفت : (ها والله لقد جاء احمد يجر علي رجليه الي مخبزك) ، ها قسم به الله كه احمد آمد در حاليكه بر روي پاهايش كشيده ميشد به نانوايي ات
منبع: نوار اسلام
