بي سرنوشت ماندن خانمها ونامزادهاي نكاح شده گناه وحق تلفي پنداشته مي شود
——–
يكي از خواهران از شهر هرات چنين سوال نموده :
استاد محترم مدت سه سال از نامزادي ما مي شود، ودر اول نامزادي نكاح هم صورترفته حالا نامزادم نه آماده عروسي است ونه هم طلاق میدهد ..شريعت چي حكم ميكند؟
الحمد لله والصلاة والسلام على رسول الله، أما بعد،،
در صورتيكه شوهر عذر شرعي نداشته باشد، كدام مانع اقتصادي وغيره صد راه عروسي نشده باشد در اين حالت اين نامزاد مرتكب ظلم شده ودر حقيت يكي از عادات جاهليت قبل از اسلام را در مورد زن نكاح شده تطبيق مي كند این کارش گناه بس برزگ است، الله متعال از اين ظلم بصراحت منع نموده وفرموده است: ” ولا تذروها كالمعلقة” يعني خانمها را بي سرنوشت نگذاريد با آنها رفتار نيک وخوب كنيد، وبه حقوق شان رسيدگي نمایید يا اينكه بخوبي طلاق بدهيد كه خود شان سرنوشت خود را تعيين كنند وزندگي جديد را آغاز نمايند، ونيز فرموده است: ” فإمساك بمعروف أو تسريح بإحسان” يا بخوبي خانمها را با خود داشته باشيد وحقوق شانرا ادا كنيد ويا اينكه بخوبي وشيوه درست آنها را ترک كنيد يعني طلاق دهيد..زيرا در صورت معلق ماندن در حق خانمها حق تلفي صورت ميكيرد وبه آنها آزار واذيت ميرسد واز همه ضرورتها انساني وفطري كه شريعت براي شان داده محروم مي مانند…ومشوره به اين خواهر محترمه وامثالش كه در حالت تعليق وبي سرنوشتي بسرمي برند چنین است که به محاكم مراجعه كنند وعارض شوند، وشكايات شانرا تقديم نمايند اگر این مشکل قبل ار عارض شدن در مجلس صلح خانوادگي طرفين راه حل نشود.
