پیدایش نوروز و اشتباه گرفتن نوروز با سال نو بخش دوم

﴿تحقیقی پیرامون پیدایش نوروز و اشتباه گرفتن نوروز با سال نو﴾:

﴿بخش دوم﴾:

در دوران ساسانی، مراسم نوروز را بین شش تا سی روز برگزار می‌کردند و روز ششم حمل یا نوروز بزرگ را خرداد روز می‌نامیدند و این روز را متعلق به فرشته ی مقدسِ خرداد می‌دانستند. در حالیکه در اسلام چیزی بنام فرشته ی خرداد نداریم و ارج گذاشتن به نوروز و بزرگداشت آن، طرفداری از باطل و رها کردن حق است.

پیروان آیین مزدیسنا معتقد بودند که زرتشت در نوروز متولد شده و در همین روز با خداوند به راز و نیاز پرداخته است و بر همین ملحوظ این روز برای ایرانیان محترم و مقدس شمرده می‌شد. مسلمانان یک روز را برای راز و نیاز رسول کریم صلی الله علیه وسلم با خالق منان در غار حرا مقدس نمیشمارند، ولی یکماه قبل از نوروز، همه دست و پاچه میشوند تا این روز را بخاطر روز تولد زرتشت، گرامی بدارند.

با روی کار آمدن حکومت صفوی و رسمیت یافتن مذهب تشیع، برخی از آداب اسلامی با آیین‌های نوروزی درآمیخت و تلاش عالمان شیعه در جمع‌آوری احادیث جعلی و خودساخته و خودبافته، در رابطه با نوروز، بر رونق بیشتر این جشن افزود.

برای مثال در حدیث جعلی از محمدباقر مجلسی به نقل دروغین از امام جعفر صادق(ع) آمده است که امام صادق(ع) نوروز را روزی فرخنده و خجسته و روزی که در آن آدم آفریده شده معرفی می‌کند، تا عالمان صفوی بر نوروز میان شیعان تقدس بخشند.

و جالب تر از همه خرافات این که:

در آذربایجان از چند هفته مانده به نوروز مردم برای برگزاری آن خود را آماده می‌کنند؛در شب چهارشنبه دختران نیتی در قلب خود می‌کنند و در گذرگاه‌ها می‌ایستند و اگر سخنی موافق خواست خود از رهگذری بشنوند بسیار خوشحال می‌شوند و مطمئن می شوند که حاجت شان برآورده خواهد شد .

براین اساس مردم سعی می‌کنند در ایام نوروز سخنی نامناسب که از آن بوی یاس به مشام آید بر زبان نیاورند و از به کار بردن سخنان ناپسند و حزن‌آور بپرهیزند.

از عقاید مذخرف دیگر نوروز میان مردم قزاقستان، نوروز روزی است که «سنگ نیلگون» سمرقند آب می‌شود در شب سال تحویل هر صاحب خانه دو شمع در بالای خانه‌اش روشن می‌کند و خانه‌اش را خانه تکانی می‌‌کند؛ چون مردم قزاق باور بر این دارند که تمیز بودن خانه در آغاز سال نو باعث می‌شود افراد آن خانه دچار بیماری و بدبختی نشوند.

برادر و خواهر مسلمان!

برخی از کار های که در روز نوروز و به عنوان تجلیل از آن صورت می گیرند، كاملاً مخالف با اساسات شرعی می باشند.

نصوص وروایات متعددی وجود دارند که تجلیل از مناسباتی را که در ادیان دیگر غیر از اسلام ریشه دارند مردود دانسته و مردم را از آن منع می کنند.

احساس و اظهار شادمانی و فرحت بخاطر آغاز موسم بهار و سال نو که فقط اساس و جنبه ی انسانی، عادی و طبیعی را داشته باشد، اشکالی ندارد.

اما، چون شریعتِ اسلامی ما را به اجتناب از تجلیل شعایرِ دینی غیر از اسلام و اظهار مخالفت با غیرمسلمین در شعایر دینی ایشان امر می کند، لذا لازم است تا از تعین روزِ مشخص و همچنان پابندی به مراسم و رواج های معین برای اظهارِ سرور و شادمانی در همه موارد دوری گزید.

پایبند بودن به دین اسلام بر دو عنصر بسیار مهم قرار گرفته است وآنهم :

۱- پذیرفتن واطاعت کردن از فرمایشات شارع .

۲- منکر شدن وکافر شدن به آئین وعقائد باطل ونادرست .

برای مسلمان ایرادی ندارد که در روز اولِ سال نو – نه به نیتِ بزرگداشت و تجلیل نوروز، بلکه برای آغاز اولین روز سال که اول حمل و شروع بهار است، لباس پاکیزه بپوشد، غذا و طعامی تهیه کند، دوست و عزیزی را دعوت کند و پای سفره ی آنان بنشیند، برای گردش موسم زیبای بهار به راغ و باغ سر زند، دعای خیری بکند، دست افتاده ای بگیرد، پای محاسبه ی نفسش بنشیند، از گناهان سال گذشته نادم باشد و توبه آورد، در تجدید شخصیتش بکوشد و برای نایل شدن به مقام های بلند معنوی در سالی که پیش رو دارد، بر فرایض، واجبات، سنت ها، و نوافل پایبندی نشان دهد.

این است تجلیل سال نو برای یک مسلمان، و آن بود بزرگداشت نوروز برای طرفداران آئین زرتشتیان و آتش پرستان.

حال، نظر به آیه ی سوم سوره ی مبارکه ی (انسان)، راه را از چاه برای شما عزیزان از کتب معتبر تاریخ شرح دادم. حال، شما اختیار دارید که ﴿شاکر﴾ باشید یا ﴿کافر﴾ بمانید!

تنبیه: معنی کافر، ناسپاس و کفران نعمت است. لطفاً قبل از تاخت و تاز بیجا و ابلهانه، تحقیق و مطالعه کنیدو بناحق کسی را به تکفیر کردن متهم نسازید:

إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا (انسان ۳)

ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس!

نوت: این تحقیق از ۵۴ کتاب مختلف تاریخی، ادبی، اسطوره ای، و آرشیف کتب معتبر از کتابخانه ی مرکزی لندن تهیه و ترتیب شده. منابع و مأخذ در سه بخش مختلف در پاورقی ذکر شده است.

عزیزان گرانقدر!

لطفاً این مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.

ادامــــه دارد….

ا.ج.ع

سه شنبه، بیست و نهم حوت سال ۱۳۹۶ هجری شمسی

سوم رجب سال ۱۴۳۹ هجری قمری

—

منابع و مأخذ:

۱- زکایی پرویز- نوروز تاریخچه و مرجع‌شناسی

۲- بلوکباشی علی- نوروز جشن نوزایی آفرینش

۳- آداب و رسوم ایرانیان

۴- نوروز در نزد ایرانیان و تاثیرات آن بر جوامع عربی، دکتر رمضان

۵- نوروزنامه سغد، اثر علی نورزاد

۶- نوروز، تنوع فرهنگی (شروین گودرزی و بهمن رحیمی)

۷- پورداوود، ابراهیم. آناهیتا، پنجاه گفتار پورداوود. تهران: انتشارات امیرکبیر

۸- حصوری، علی. سیاوشان. تهران: نشر چشمه.

۹- حقانی، مهری. «نوروز؛ انوشه جشن‌های ایرانی»

۱۰- حقیق، فضل‌الله. «آئین نوروزی و میرنوروزی».

۱۱- بررسی‌های تاریخی،رضایی‌دشت‌ارژنه، محمود و پروین گلی‌زاده.

۱۲- «بررسی تحلیلی – تطبیقی سیاوش اوزیریس و آتیس».

۱۳-ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی

۱۴- خجسته، فرامرز و محمدرضا حسنی‌جلیلیان. «تحلیل داستان سیاوش بر بنیاد ژرف ساخت الههٔ باوری و ایزد گیاهی».

۱۵- رضی، هاشم. گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان. تهران: انتشارات فروهر

۱۶- شریفی، محمد. محمدرضا جعفری. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین،

۱۷- عفیفی، رحیم. اساطیر و فرهنگ ایران در نوشته‌های پهلوی. تهران: انتشارات توس،

۱۸- فره‌وشی، بهرام. جهان فروری، بخشی از تاریخ ایران کهن. تهران: انتشارات کاریان.

۱۹- قائمی، فرزاد. «نقد و تحلیل ساختار آیینی اسطورهٔ سیاوش (مقایسهٔ سیاوش- سیاوشان با تراژدی- دیونیسیا برمبنای نظریهٔ اسطوره و آیین)». نقد ادبی

۲۰- کیوان، مصطفی. نوروز در کردستان. تهران: سازمان چاپ تبریز،

۲۱- آموزگار، ژاله، شاهرخ رزمجو، محمدرضا درویشی، صادق همایونی، بهروز وجدانی، نادر کریمیان سردشتی، کتایون مزداپور و دیگران. مجموعه مقالات نخستین همایش نوروز. تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور،

۲۲- کریستن سن، آرتور. نخستین انسان و نخستین شهریار. ج. دوم. ترجمهٔ احمد تفضلی. ژاله آموزگار. تهران: انتشارات توس،

۲۳- مصطفوی، آناهیتا. «چهارشنبه سوری».

۲۴- مصطفوی، علی‌اصغر. «نوروز ایران». ایران‌شناسی

۲۵-محمودی بختیاری، علیقلی. «نوروز». هنرومردم.