همهی ما به یک سفر میرویم. این سفر مثل بقیهی سفرها نیست، سفر خوشبختی است.
دو حقیقت از نام کتاب گرفته شدهاند: اولین حقیقت از کلمهی سفر آمد: سفری که در این کتاب منظور ما هست سفر زندگی است. سفر همهی ما در زندگی.
درست است که دنیا سخت است و آکنده از مشکلات، دردها و غمهاست، ولی باید از اول کتاب روی حقیقت این سفر در زندگی اتفاق کنیم.
زندگی آن گونه نیست که مردم فکر میکنند، سفر آن خیلی کوتاه است، خلقت انسان از پنج عمر میگذرد نه یک عمر!
اولین عمر در وقت آغاز آفرینش است، ولی انسان به یاد نمیآورد. این همان عمری است که فطرت تو در آن رشد کرده است.
عمر دوم در عالم پشتها؛ از آدم تا روزی که متولد شد، انتقال از یک پشت به پشت دیگر.
عمر سوم در زندگی دنیایی تو.
عمر چهارم در عالم برزخ، در قبر، از روز مردنت تا روز قیامت.
عمر پنجم بهشت یا دوزخ.
کدام یک از این عمرهای پنجگانه کوتاهتر و کدام یک طولانیتر است؟
کوتاهترین عمر، عمر تو در دنیاست! سفر دنیا خیلی کوتاه است!
طولانیترین عمر بهشت است ان شاء الله.
سفر دنیا در مقایسه با سفر آخرت صفر است.
