رمضان پلی بسوی نور
ریشه ی کلمه ی رمضان از ﴿رمض﴾ است و رمض به معنی داغی و گرمی شدیدِ سنگ در اثر شدت حرارت تابش خورشید است.
﴿رمضان﴾ به معنی شدت گرما نیز آمده و در تفکیک ماه ها، نهمین ماه از ماه های قمری در تقویم اسلامی ، بین ماه های شعبان و شوال واقع شده است.
حکمت روزه گرفتن
بزرگترین حکمت روزه گرفتن از فرمان الله سبحانه وتعالی بربندگانش آغاز میشود، آنجا که میفرماید:
ای افرادی که ایمان آورده‌اید! روزه بر شما نوشته شده، همان‌گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته شد؛ تا پرهیزکار شوید.
و شکی نیست که نه تنها این حکم الله تعالی، بلکه تمامی احکام الهی براساس فطرت بشری صادر شده اند که هم منافع دنیایی دارند و هم موجبات رضایت الله تعالی را در بردارد.
انسانی را که ذات خالق حکیم خلق کرده، بر میکانیزم و کار کردگی ذره ذره ی وجود و افکار وی داناست و بدون شک بر همه جهات آسیب پذیری و تزکیه ی وی عالم وداناست.
هر انسان عاقلی که میخواهد از نقصان تولید ناشی از روزه، سخن بگوید، می‌باید تمامی فواید و مصالح مادّی یا معنوی کوتاه مدت یا بلندمدّتی که روزه برای او یا دیگری به همراه دارد، در ترازوی بررسی و تحلیل قرار دهد. در این صورت، بطور قطع، مُحاسبه و ارزیابی، مختلف خواهد بود.
حتّی در زمینه ی تولید، باید بدانیم که اگر روزه به معنای حقیقی خود، انجام شود، شخص روزه‌دار، اخلاص در عمل و پرهیز از غش و کذب و نیرنگ را می‌آموزد و روشن است که تمامی اینها به مصلحت تولید است و آثارمُثبَت است که در طی سال یا طول عمر، ادامه پیدا می‌کُنَد.
صفائی ظاهری با دوری از علاقمندی هایی همچون خوردن، نوشیدن و هم بستری با همسر، منع از دخانیات و عادات دیگر، همواره با صفائی باطنی، با خود داری از منع کردن نفس و آغشته کردن افکار از رذالت های نفسانی در این ماه مبارک هر مسلمان را برای یازده ماه دیگر آماده میسازد.
این دست گرفتن از پیروی نفس برای آن است تا بنده، خودش را در یازده ماه آینده از نیرنگ و حیله های شیطان نگهدارد و یک شخصیت پابرجا و خلل ناپذیری را برای خودش در ردیف نیکان وصالحان کسب نماید.
نه نه عزیزان من!
معنی اصلی رمضان، یعنی ماه زندگی ساز، آرام ده روح وروان، صیقل دهنده ی قلب های منگ گرفته، حذف کننده ی گناهان، پاک کننده ی نکته های سیاهِ قلب، اسیر کردن نفس سرکش، زدودن بُغض ها وکینه ها، ایجاد مأمن صلح وصفا، تقرب به ایزد یکتا و دوام این همه خوبیها برای یازده ماه دیگر.
ورنه الله سبحانه وتعالی به روزه و ترک غذا و نوشیدن آب شما ضرورتی ندارد.این ما انسانها، بندگان ضعیف وناتوان هستیم که برای کسب مقام راستینِ ﴿مسلمان﴾ یعنی ﴿ داخل شدن به سلم کافه﴾ به ساختار شخصیت وتجدید آداب مسلمانی به ﴿ رمضان﴾ اشدِّ ضرورت داریم.
پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند:
«من لم یدع قول الزور والعمل به والجهل فلیس لله حاجة فی أن یدع طعامه وشرابه». (رواه البخاری)
هر کس در ماه رمضان سخن دروغ و عمل به آنرا ترک نکند، خداوند نیازی به ترک غذا و نوشیدنی از جانب وی نداردیعنی روزه‌اش مقبول نیست.
در صورتی که روزه دار طبق آیه و حدیث فوق عمل نماید، روزه نفس و روان وی را تربیت کرده و اخلاق و رفتارش را مهذب می‌نماید و با سپری شدن رمضان آثاری عمیق بر روان، اخلاق و رفتارش به جای می‌ماند، تا آنجا که، این آثار تا رمضان سال بعدی در وی باقی مانده، این شخص به جرأت میتواند ادعا کند که من یک ﴿ مسلمان واقعی﴾ هستم.
مسلمان واقعی کسیست که تمام شـٔون زندگی اش را بر اساس ﴿ اسلام﴾ و در چهارجوب ﴿ آداب اسلامی﴾ برنامه ریزی کرده و از هر چیزی که مخالف آداب و اندوخته های اسلامی در کوچکترین عرصه ی زندگی وی سرایت کرده است، بلافاصله آن را تشخیص داده، از آن، خودش و خانواده اش را نجات میدهد و از شر چنین حالتی بخالقش پناه میبرد.
پیامبر اکرم صلی الله و علیه وسلم روزی به سمت اصحاب خویش خارج شدند و آنها را در حالی یافتند که در مسجد نشسته بودند و با هم صحبت میکردند، پس به آنها فرمودند:
«چه چیزی باعث شده اینجا دور هم بنشینید؟»
گفتند: دور هم نشسته ايم و اسلام وآنچه خدای متعال به وسیله اسلام بر ما منت نهاد، را یادآور می‌شویم.
پیامبر اکرم صلی الله وعلیه وسلم فرمودند:
«شما را به الله قسم آیا هیچ چیز دیگری به جز این شما را دور هم جمع نکرده است؟»،
گفتند: به خدا قسم به جز این چیز دیگری ما را اینجا ننشانده است؛
پیامبر صلی الله وعلیه وسلم فرمودند:
«والله به خاطر این شما را قسم ندادم که متهم تان کنم، ولیکن جبرئیل نزد من آمد و به من خبر داد که الله متعال در برابر فرشتگان به شما مباهات می‌ورزد»این حدیث اشاره مهمی دارد به کسی که الله تعالی بر او منت نهاده و به این دلیل که وقت خود را در اینچنین مجالسی که در خانه های الله تعالی برگزار میشود صرف کرده او را گرامی داشته است خانه هایی که الله تعالی امر کرده است تا نامش در آنها به بزرگی یاد شود.
نه آن خانه های که در آن مجالس غیر اسلامی برپا میشود،و نه آن خانه های که آواز تلاوت قرآن، جایش را به آهنگ و منکراتِ شیطان تعویض نموده است،
و یا خانه های که در آن منکراتی برپا میشود که شیاطین را از هرگوشه وکنار، وحتی از خیابانها و همسایه های دور ونزدیک برای لذت و هوس بخودش میکشاند.
بلکه، خانه هایی که در آن یاد الله سبحانه وتعالی و تلاوت کلام پاکش با قلب های سرشار از محبت الهی زنگ و منگ دل ها را میکند.
خانه های منور از نور الهی، که صغیر وکبیرش، فقط برای رضای خالق شان، دست وپا وگوش و بقیه جوارح بدن شان را وقف عبادات ونیکی ها کرده اند.
در این خانه ها سخن از حق و مجلس ذکر الله تعالی است وبس.
انسان مسلمان بایستی نفس خود را بر صبر کردن بر شرکت در این مجالس وادار کند، و مقداری از وقت خود برای آن بگذارد تا نفع برده ومستفید شود، در غیر این صورت اگر از این مجالس روی گردان و مشغول امور دنیوی پایان ناپذیر و یا کارهای بیهوده باشد، هیچ وقت امکان شناخت خیر و نیکی و درهای آن و راههای رسیدن به آن و همچنین امکان رسیدن به آن چیزی که موجب خشنودی الله تعالى میشود، برایش فراهم نمی شود.
و انسان در اینگونه مجالس به سوی دروازه های خوبی و نیکی راهنمایی شده و موعظه و پند و اندرز میگیرد؛ و قلب او از غفلت بیدار شده و منفعت می‌پذیرد.
اولین روزِ رمضان با خیرات گسترده و فضایل فراوان و برکات متوالیش بر ما نمایان خواهد شد و دق الباب خواهد کرد.
ماه رمضان برای مسلمانان از اهمیت والایی برخوردار بوده و تأثیر بسزایی بر نفوس آنان دارد؛ زیرا چشم براه آن هستند و برای آمدنش روز شماری میکنند،
و به هنگام نزدیک شدنش به هم مژده میدهند، و وقتی شروع میشود به شدت شادمانی میکنند زیرا می‌دانند که این موسم بزرگ و مبارک چه خیرات و برکات عظیم، و چه ویژگیهای ارزشمندی دارد که آن را از بقیه ماهها متمایز کرده است.
پیامبر اکرم به یاران خود به مناسبت فرا رسیدن این ماه بشارت می‌دادند و می‌فرمودند:
«قَدْ جَاءَكُمْ رَمَضَانُ، شَهْرٌ مُبَارَكٌ، افْتَرَضَ اللهُ عَلَيْكُمْ صِيَامَهُ، تُفْتَحُ فِيهِ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ، وَتُغْلَقُ فِيهِ أَبْوَابُ الْجَحِيمِ، وَتُغَلُّ فِيهِ الشَّيَاطِينُ، فِيهِ لَيْلَةٌ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ، مَنْ حُرِمَ خَيْرَهَا، فَقَدْ حُرِمَ»
«ماه رمضان نزد شما آمده است، ماهی بس مبارک، خداوند روزه گرفتن در آنرا بر شما فرض کرده است،
درهای بهشت در آن گشوده میشود، و درهای جهنم در آن بسته میشود، و شیاطین به غل و زنجیر کشیده میشوند،
در آن شبی هست که از هزار ماه بهتر است، کسی که از خیرات آن شب محروم شود پس در حقیقت محروم شده است» .
بلی برادر وخواهر مسلمان!
بیائید در این رمضان، اقلاً با خود مان وفادار باشیم و با هر آنچه از بدی و شر در خود میبینیم، خداحافظی کرده، شخصیت پاک و نظیفی را به خود، خانواده و اجتماع خود تقدیم کنیم.
آمین!
برادر و خواهر مسلمان!
لطفاً این مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.
ادامه در صفحه بعدی :
﴿رمضان﴾ پُلی بسوی نور!
﴿بخش دوم﴾:
سلام های گرم و عمیقِ رمضانی بنده را بپذیرید.
جای بسا تعجب است میبینم که گروهی از مردم با هجوم آوردن به سمت بازار ها و خرید بیش از حد انواع و اقسام خوراکی ها و نوشیدنیها چنین میشتابند، گویی که به استقبال ماه خوردن و آشامیدن رفته‌اند،
پس بیش از حد نیاز خود و خانواده ی شان خرید میکنند، و لذا بعضی از آنان و چه بسا اهل اسراف را میبینیم که بر سفره اش انواع و اقسام مختلفی از خوراکی ها را گذاشته است که بجز مقدار اندکی از آن خورده نمی شود!
اما،گروهی از مردم با ماه رمضان همچون ماه های دیگرِ سال برخورد میکنند، و همچنان که بقیه ماه های سال میگذرد رمضان نیز برای آنها میگذرد،
تا جایی که شب قدر که قرآن کریم آن را بهتر از هزار شب معرفی کرده است نیز مانند بقیه شب های سال میگذرد!
و این کار بی انصافی و زیانی بس بزرگ است،
این کار به هدر دادن چیز با ارزشی است که شایسته نیست انسان مسلمان آنرا ضایع کند و از دست بدهد،
لذا بایستی هر انسان مسلمان از این ماه به بهترین وجه استقبال کند و با نیکویی از این ماه پذیرایی کند، و خود را به گونه‌ای آماده کند که به راستی و حقیقت از اهل رمضان باشد.
اما، اینان معنی رمضان را عوضی گرفته اند و در فهم درست این ماهِ پر برکت سعی نکرده اند.
رمضان ايستگاهِ پر نورِ سال است،
در رمضان حقيقتِ هر انسان برملا میشود وپرده از واقعيتش برکشیده میشود،
گويی رمضان ندای رب العالمين است ،برای بندگانی که هميشه گناه وکوتاهی خويش را بر دوش شيطان لعين می‌اندازند وشانه از زير بار کوتاهی های خويش خالی میکنند.
حضرت رسول کریم صلی الله وعلیه وسلم فرمودند:
«إِذَا كَانَ أَوَّلُ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ صُفِّدَتِ الشَّيَاطِينُ، وَمَرَدَةُ الجِنِّ، وَغُلِّقَتْ أَبْوَابُ النَّارِ، فَلَمْ يُفْتَحْ مِنْهَا بَابٌ، وَفُتِّحَتْ أَبْوَابُ الجَنَّةِ، فَلَمْ يُغْلَقْ مِنْهَا بَابٌ، وَيُنَادِي مُنَادٍ: يَا بَاغِيَ الخَيْرِ أَقْبِلْ، وَيَا بَاغِيَ الشَّرِّ أَقْصِرْ، وَلِلَّهِ عُتَقَاءُ مِنَ النَّارِ، وَذَلكَ كُلُّ لَيْلَةٍ» سنن ترمذی (۶۸۲)، و سنن ابن ماجه (۱۶۴۲)
وقتی که اولین شب از ماه رمضان فرا میرسد شیاطین و جن های شرور به غل و زنجیر کشیده میشوند، و همه درهای جهنم بسته میشود و هیچ دری از آن باز نمی شود،
و تمام درهای بهشت باز میشود و هیچ دری از آن بسته نمی شود، وندا دهنده‌ای ندا میزند:
ای کسی که خواهان خیر و نیکی هستی پیش بیا، و ای کسی که خواهان شر و بدی هستی کوتاه بیا، و خداوند متعال گروهی از مردم را از آتش دوزخ رهایی میدهد، و این مورد برای تمام شبها است (نه فقط آن شب).
در این حدیث و گفتار زیبای رسول اکرم صلی الله وعلیه وسلم اگر دقت کنیم:
﴿وندا دهنده‌ای ندا میزند: ای کسی که خواهان خیر و نیکی هستی پیش بیا﴾!
این بدین معنی است که:
تو فرصتی برای نیکی و طاعت و عبادت در پیش رو داری پس با تمام توان به سمت آن روی بیاور، و برای استفاده از آن نهایت تلاش خود را بکن، و مراقب باش مبادا این فرصت را از دست بدهی، زیرا این موسم پر منفعت برای انجام نیکی ها است، و تجارت آن پر سود است و اگر آنرا از دست دادی دوباره بر نمی گردد.
«و ای کسی که خواهان شر و بدی هستی کوتاه بیا»
این بخش حدیث به ما میفهماند که:
برای کسی که خواهان شر و بدی است، یا نفسش او را به سمت بدی سوق میدهد، زیبنده نیست که نفس خود را آزاد بگذارد تا در پلیدی خود سیر کرده، و در انحراف خود اسراف کند، و در این ماه مبارک همچنان به گمراهی خود ادامه دهد.
من واقعاً حیرانم بر چنین گروهی که عظمت و قدر این ماه مبارک را ناچیز شمرده اند و به خود ظلم میکنند، ظلمی بس بزرگ و جبران ناپذیر.
برعلاوه ی فیوض الهی در این ماه مبارک، جهات علمی و ساینسی این ماه فراتر از آن است که بشر با عقل خدادادش سنجیده است.
روزه نه تنها بر روح و روان و اخلاق انسان تاثير میگذارد بلكه موجب زيبايى جسمى انسان هم میگردد.
طب بشرى امروز بعد از چهادره قرن متوجه شده است كه روزه بسيارى از امراض را تداوى و معالجه می‌نمايد، بدين اساس در بسيارى از كشور‌ها آغاز به تأسيس كلينك‌هاى روزه دارى نموده‌اند.
طب قديم هم اکثر اوقات مريضان خويش را به امساك از پر خورى منع نموده و به اين امر معتقد بود كه تقليل در پر خورى مانع دفع بسيارى از امراض در وجود انسان میگردد.\u2029
طب جديد هم بر اين امر معتقد است كه امساك و روزه در جلوگيرى بسيارى از امراض مؤثر است صرف نام آنرا (رژيم غذایی گذاشتند) كه ما مسلمانان آنرا به روزه مسمى نموده ايم.\u2029
انسان عاقل با اندکی تأمل به این حقیقت پی میبرد که الله سبحانه وتعالی و رسول کریم صلی الله وعلیه وسلم هرآنچه در مورد این ماه در قرآن کریم و احادیث نبوی برای بشریت ابلاغ کرده، فقط و فقط برای صحت وسلامتی جسمی و روحانی انسان است و بس.
وقتی ماه مبارك رمضان تمام میشود، گروهی از افراد تصور می‌كنند می‌توانند هر چقدر دوست دارند غذا بخورند و دیگر هیچ محدودیتی وجود ندارد!
اما همه می‌دانیم در پیش گرفتن چنین شیوه‌ای نه‌تنها عاقلانه نیست، بلكه میتواند به بروز بیماری‌ها و مشكلات متعددی نیز منجر شود.
حیف است وقتی یك ماه برای ایجاد عادات خوب و پسندیده تلاش می‌كنیم، براحتی و پس از گذشت چند روز آنها را كنار بگذاریم و یادمان برود كه میشود طور دیگری زندگی كرد؛
البته نباید فراموش كنیم ماه رمضان فرصتی است برای تغییر؛ تغییری كه هم در بُعد معنوی زندگی می‌توان آن را دید و حس كرد و هم در بُعد جسمانی.
به همین دلیل متخصصان و كارشناسان تغذیه بارها هُشدار داده‌اند و گفته‌اند كه به عادات مثبت غذایی كه طی این ماه به دست آورده‌اید، ادامه دهید و آنها را براحتی ترك نكنید؛ اگر توانسته‌اید یك ماه سگرت نكشید، یك ماه نوشابه و غذا های چاق کننده را كنار گذاشته‌اید و یك ماه كمتر از غذاهای چرب و پرانرژی استفاده كرده‌اید، مطمئن باشید از این پس هم میتوانید.
اگر بر تأثیرات جسمانی و معنوی رمضان نگاه کنیم، در میابیم که این ماه واقعاً با ارزش و نیکوست، و رمضان به راستی پُلی است بسوی نور که تن و روان انسان را نشاط میبخشد.
این همان پُلی است که انسان را از دنیای کوچکی که در آن زندگی میکند، به عالم بالای معنوی ارتقأ داده، بُعد جدید و دروازه های منور روحانی را بر وی میگشاید.
هر قدمی که بر این پل میگذاریم، همانند نَفَس، ممدِ حیات است و مفرح ذات.
مقام روزه دار واقعی نزد الله سبحانه وتعالی آنقدر بلند است که روزه داران در روز قیامت از دروازه ای که ریان نام دارد داخل بهشت می گردند که هیچکس غیر از ایشان از آن داخل نمی گردد.
گفته می شود:
روزه داران کجایند!
پس ایستاده می شوند و از آن دروازه کسی غیر از ایشان داخل نمی گردد و چون داخل شوند بسته می شود و هیچکس از آن وارد نمی شود.
این پاداش بزرگ، ثمره ی عمل بزرگی است که تنها به خودداری شخص از خورد و نوش و… به دست نمی آید،
پیامبر صلی الله علیه وسلم این حقیقت را این گونه بیان نمودند:
مَنْ لَمْ یَدعْ قَوْلَ الزُّورِ والعمَلَ بِهِ فلَیْسَ للَّهِ حَاجهٌ فی أَنْ یَدَعَ طَعامَهُ وشَرَابهُ. رواه البخاری.
کسی که سخن دروغ و عمل به آن را ترک نکند، پس الله تعالی نیازمند آن نیست که خوردنی و آشامیدنی خود را ترک کند.
درین حدیث به دو امر مهم اشاره شده است:
۱- زشتی این اعمال در حالت روزه داری بیشتر است.
۲- باید روزه را ازین اعمال سالم نگهداشت؛ چون سالم ماندن روزه ازین اعمال نشانه ی کمال آن می باشد.
حضرت جابر رضی الله عنه می فرماید:
وقتی که روزه گرفتی، باید گوش و چشم و زبانت نیز روزه داشته باشند،
از امور حرام دوری گزین، همسایه آزاری مکن، در حال روزه داری با وقار و سنگینی و متانت باش و روز روزه داری را مثل روز های دیگرت مگردان.
عبادتی با این قدر و منزلت در اسلام و این همه اجر و پاداش، روزه دار را وادار می سازد که احکام روزه را بشناسد و احوال و صفات روزه داران واقعی را بداند تا نفس و شیطان او را فریب ندهد.
بیائید، رمضان کریم، این پُل ارتباطی میان انسان خاکی و عالمِ بالا را مستحکم کنیم تا به راحتی و خوشحالی از آن عبور کنیم،
آنطرف مرز های زندگی پرجنجال بشری،
آنطرف ها، که نه درد است ونه رنج، همه نور است و صدق و صفا!
اللهم بارک لنا فی رمضان یا رب العلمین!
آمین!
عزیزان گرانقدر:
لطفاً این مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.
جزاکم الله خیراً!
﴿بخش سوم﴾:
چی زیبا و مبارک است این روزها وشب های مقدس و بی مانند، شبهای زیبائی که معطر از کلام آسمانیست.
کسی که در این فصل مبارک برای روی آوردن به سوی الله سبحانه وتعالی و توبه و اظهار ندامت و پشیمانی حرکتی نکند پس چه زمانی نفسش او را به حرکت وا می‌دارد؟
بسا جای تأسف بر گروهی از مردم، آنانیکه به گونه‌ای مغلوبِ مشغله های دنیوی و سرگرمی های بی فایده شده‌اند که این مشغله ها مانع آنها از توبه و بازگشت به سوی خالق شان شده است.
دلم برای برادر وخواهر مسلمانم آبله دارد، آن برادر وخواهری که روز و شب، هر ساعت و هر لحظه غرق در رفاه و خوش گذرانی، و اسراف و ریخت و پاش، و بازی و شب نشینی، و خواب و تنبلی، و ظلم و سرکشی، تعدی و طغیان هستند.
این ماه مبارک فرصت مناسبی برای اینگونه افراد غافل است که توبه ی نصوح بجا آورند و به سوی خالق بخشاینده و مهربان روی آورند،
حقیقتا ًاگر در این ماه آسمانی و بیمانند، نفس انسان به سوی خوبی ها و نیکی ها حرکت نکند پس چه وقت حرکت خواهد کرد عزیز؟!!
و اگر بنده در این ماه مبارک به سوی الله متعال روی نیاورد دیگر کَی روی خواهد آورد؟!!
انسان، هر قدر گنهکار، فاسق، فاجر و بدبخت باشد، بازهم با خود میسنجد: ﴿ آیا من عبث آفریده شده ام؟﴾، ﴿ آیا برای این آفریده شده ام که گناه بعد از گناه کنم؟﴾
عزیزان گرانقدر!
در این شب های مقدس، الله سبحانه وتعالی یک عده ای از مردمان را که با قلب های پر از امید و سرشار از محبت الهی، بسوی مساجد سرازیر میشوند، و با خلوص دل تا ناوقت های شب به عبادات میپردازند، وعده داده است تا از آتش جهنم آنها را نجات دهد.
حضرت رسول کریم صلی الله وعلیه وسلم به ما نوید داده است که الله سبحانه وتعالی گروهی از مردم را از آتش دوزخ رهایی میدهد، و این مورد برای تمام شبها است.
بلی عزیزان من!
الله تعالی در هر شب از شبهای این ماه مبارک گروهی از مردم را از آتش جهنم رهایی میبخشد؛ و انسان مسلمان به شدت مشتاق است تا به این پیروزی بزرگ دست یابد.
چرا از چنین فرصت طلائی استفاده نبریم و با بی اعتنائی در مقابل تلویزیون و صفحات و مضامین مذخرف فیسبوک وقت گرانبهای مان را ضایع کنیم!؟
این یک حقیقت تلخ است که انسان به همان اندازه ای که بر دنیا و کار دنیا حریص است، برای کشت آخرتش بی پروا و سهل انگار است.
احیاناً اگراعلان شود که در برخی اماکن مسابقه‌ای برپا شده که برای هر روز آن جوایزی در نظر گرفته‌اند:
مثلاً هزار دالر یا بیشتر یا کمتر، در چنین حالتی مردم به شدت به سمت آن مسابقه هجوم می‌آورند و هر کدام از آنها تمام سعی و تلاش خود را میکند تا اینکه بتواند برنده شود و به آن هزار دالر یا کمتر یا بیشتر دست بیابد،
اما زمانی که حرف از برنده شدن در آخرت و پاداش روز قیامت به میان میآید، همت و اراده ی مردم ضعیف میشود!؟؟
در صورتی که برای مسلمان شایسته است با سعی و تلاش خود را برای ثمره های بی بدیل این ماه آماده کند و آرزو داشته باشد که از جمله ی همان گروهی گردد که آتش جهنم بر آنها حرام میگردد و حقش است که بایستی به آتش افگنده شود، اما با مرحمت خالق مهربانش تمام گناهانش محو میگردد و جنت برین برایش در این شب ها تحغه داده میشود،
مسلمان از الله سبحانه وتعالی میخواهد که این توفیق را به او بدهد تا از جمله این افراد باشد و از این پیروزی و پاداش بزرگ بهره مند گردد.
از احادیث زیبای حضرت رسول کریم بر می آید که این ماه همانند پُلی است که بنده ی واجب الحریق را از پرتگاهِ چاه های عمیق جهنم، بسوی نور میکشاند و الله تعالی پادش عبادات وی را با جنات النعیم برایش عوض میکند.
همه، صرف بخاطر اینکه، مسلمان در این ما صبر کرده، گناه را پدرود گفته، دروغ و غش را کنار زده، زشتی ها را از خود زدوده و نیکی ها را سرمشق زندگی اش ساخته است.
چی زیبا فرمود آن حضرت والا مقام صلی الله وعلیه وسلم:
«صَوْمُ شَهْرِ الصَّبْرِ، وَثَلَاثَةِ أَيَّامٍ مِنْ كُلِّ شَهْرٍ، صَوْمُ الدَّهْرِ» ( احمد ۷۵۶۷، نسائی ۲۴۰۸)
«روزه گرفتن در ماه صبر و سه روز از هر ماه برابر است با روزه گرفتن یک سال».
میبینیم که رسول مقبول صلی الله وعلیه وسلم ماه رمضان را ماه صبر نامیده است، و این بدان معناست که انسان در این ماه مبارک فرصت مناسبی در اختیار دارد تا اینکه خود را بر همه انواع صبر عادت دهد،
مانند صبر بر عبادت الله تعالی، صبر بر ترک معصیت، صبر در مقابل بغض ها و کینه ها، صبر در برابر بی صبران و صبر بر آنچه خالقش مُقدَّر کرده است.
بیائید عزیزان من از این برکات و فیوض شاخص این ماه آنقدر بهره برداریم که برای وسوسه های شیطان و دار و دسته اش دیگر مجالی نباشد.
وعده کنید که از هر لحظه ی این ماه آسمانی استفاده ی اعظمی نموده، جهت اصلاح خود،خانواده، و بالاخره جامعه ی یتیم و بی سرپرست خود از جان و دل میکوشید.
با تقدیم یک انسان نیک به جامعه، ده ها جرم و بدی ها را از کوچه ها وراغ وباغ ملت رنجدیده ی مان محو میکنید و با تقدیم یک خانواده ی نیک، صد ها بدی ها را برمیچینید، حال با تقدیم یک اجتماع کوچک انسانهای نیک، با خود بسنجید که چقدر تأثیر و تغییرِ مثبت در جامعه آورده میتوانید!؟
این بر شماست عزیز! آری، بر شما!
نیک باشید، و تن و بدن را نیک بیارائید، بدی ها را پدرود گوئید. نسل های بدبخت تخم بدی کاشتند و ما همه سرگردان شدیم،!
و کجاست بهترین فرصت برای این مهم، مگر رمضان!
بـه نیـکـی بـبـاید تـن آراسـتـن
که نیکی نشاید ز کس خواستـن
وگـر بـد کنـی، جـز بدی ندروی
شبـی در جـهان شـادمان نغنوی
رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ
بار الها! ما به خویشتن ستم کردیم! و اگر ما را نبخشی و بر ما رحم نکنی، از زیانکاران خواهیم بود!
عزیزان گرانقدر:
لطفاً این مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.
جزاکم الله خیراً!
﴿رمضان﴾ پُلی بسوی نور!
﴿بخش چهارم﴾:
سلام های فجریه ی مرا یکبار دیگر بپذیرید.
در بخش قبلی از اهمیت امور شاخص در این ماه صحبت کردیم و از شما وعده گرفتم تا اقلاً یک شخص نیک را به جامعه تقدیم کنید، نمیدانم چقدر به وعده های تان وفا دار خواهید ماند!؟
از امور خیلی مهم دیگر که باید سرخط پروژه های ماه رمضان هر مسلمان باشد، توصل به توبه ی نصوح وخالصانه از تمام گناهان کبیره، صغیره و خطاها ست، زیرا همه ی ما انسان ها خطا کاریم، و از ما کوتاهی و اسراف و پایمال کردن و تفریط و اخلال در برخی از امور سر میزند.
شاید بگوئید که :
﴿ من گناه کبیره ندارم﴾، اما عزیز گناهان کوچک دیگری هست که اگر امروز، در این روز مبارک جلوش را تگیریم، به مرور زمان و در اندک وقت فرد را بسوی گناهان بزرگ میکشاند.
بطور مثال، با دوست تان در حال صحبت هستید و در باره ی شخص سوم بحث میکنید، حال این بحث جهات منفی را در مورد این شخص غایب دارد، فوراً صحبت را در مورد باید توقف داد تا بحث به غیبت و نمامت نکشد،
مانند این، موضوعات زیادی در امور روزمره به انسان پیش میشود که گناهان، یکی بعد دیگربعضاً عمدی و برخی غیر عمدی از ما سر میزند که با خود در مورد نمی اندیشیم، حالانکه گناه کرده ایم.
انسان ها خطا کار و یادفراموش اند و این خطأ ها از هر که سر میزند، ولی مسلمان خطایش را تشخیص میدهد و فوراً آن را اصلاح میکند و بسوی خالقش به تضرع، خاشعانه برمیگردد و با توبه ی برگشت ناپذیر سدِّ دائمی بر خطاهایش میگذارد، خطا ها وگناهانی که قبل از رمضان به آن نفسش را عادت داده، و فکر و هوشش این خطا هارا دیگردر جمع خطا و یا گناه محسوب نمیکنند،
یعنی تا آن حد بنده بر خطأ هایش میچسپد که فکر نمیکند این عملش خطأ و یا گناه باشد و خودش را برائت میدهد.
انسان ها گناه و خطأ میکنند، اما برگزیده ترین انسان ها کسانی اند که به خطا هایش پی میبرد و توبه میکند.
رسول اکرم صلی الله وعلیه وسلم فرمودند:
«كُلُّ بَنِي آدَمَ خَطَّاءٌ وَخَيْرُ الْخَطَّائِينَ التَّوَّابُونَ» ترمذی (۲۴۹۹) و ابن ماجه (۴۲۵۱)
«همه فرزندان آدم خطا کارند و بهترین خطا کاران توبه کنند گان هستند».
پس بنی آدم دچار خطا و اشتباه میشود اما بهترین انسانهای خطا کار کسانی هستند که پس از اشتباه کردن توبه میکنند.
و ماه رمضان زمان مناسبی برای توبه کردن و بازگشت به سوی الله سبحانه وتعالی است، و چه بسیار انسانهای گنهکاری بودند که مرتکب بسیاری از امور حرام شده بودند اما وقتی ماه رمضان آغاز شد به سوی خیر و نیکی شتافتند و اهمیت طاعت و عبادت و روی آوردن به سوی خالق مهربان را دریافتند، و در دلهایشان به خاطر کوتاهی در عبادت و فرمانبرداری از الله سبحانه وتعالی احساس پشیمانی کرده و توبه نصوح کردند.
در میان این انسانها، خوشبخت ترین آنان کسانی اند که در این ماه توبه نصوح کردند و دیگر هرگز به گذشته ی تباه کننده و پر عصیان خود بر نگشتند.
و اگر انسان تبهکار و مقصر در اینچنین موسمی برای توبه کردن تحریک نشود و احساساتش برانگیخته نگردد، بعد از ختم رمضان دوباره بسوی گناهان خواهد شتافت و با دو امانت خیلی مهم ﴿ جسم﴾ و ﴿ روح﴾ که برایش تا مدتی امانت داده شده، بالای زمینی که تا روز مرگش برایش اجاره داده شده، هی گناه میکند و هی بدی کمائی میکند و از یاد میبرد که:
بدی را بدی باشد سزا!
پس توفیق دریافت ماه مارک رمضان فرصت طلائی برای هر یک ما انسان ها برای توبه و بازگشت به سوی الله عز وجل است، پس بیایید با توبه ی نصوح از همه ی گناهان و خطا های مان در این ماه مقدس آسمانی، هم به اماناتی که برای مان اجاره داده شده خیانت نکنیم و هم جایگاه خود را در بهشت دریابیم.
برادر و خواهر مسلمانم:
الله سبحانه وتعالی هیچ توبه‌ای را از بندگانش نمی پذیرد مگر اینکه نصوح باشد، و توبه ی نصوح چهار شرط خودش را دارد.
۱- پشیمانی از انجام گناه.
۲- عزم راسخ برای عدم برگشت به سوی آن.
۳- ترک کردن و بریدن از آن.
۴- طلب بخشش از مردم در صورت تلف نمودن حق کسی.
با راه اندازی و عمل به این چهار شرط الله سبحانه وتعالی توبه ی بنده اش را می‌پذیرد؛
اینکه به طور کامل آن گناه را ترک کند، و با جدیت تصمیم بگیرد که دیگر هیچ وقت به سوی آن برنگردد، و به شدت و از ته ی دل به خاطر ارتکاب آن گناه پشیمان باشد. پس هر گاه اینچنین توبه‌ای از او حاصل شد آن توبه پذیرفته میشود.
در صورتی که گناه متعلق به حقوق مردم باشد، مانند اینکه مالی از آنها گرفته باشد یا بر حقی از حقوق آنها تعدی کرده باشد و مانند اینها… پس باید آن حقوق را به صاحبانش باز گرداند و از آنها حلالیت بطلبد.
به درگاه رب ذوالجلال دستان کوچک ولی پر از امید مان را بالا نمودن دعا میکنیم تا الله سبحانه وتعالی به همه ی ما، به مرد ما، به زن ما، به پیر و جوان ما توفیق توبه ی نصوح از تمامی گناهان و خطاها را عنایت فرماید.
آمین بگوئید عزیزان من، شاید این موقع پذیرش دعای مان باشد.
موضوع مهم دیگر که خیلی مهم است، حفظ و محافظت روزه است که متأسفانه اکثریت این مهم را مراعات نمکنند، از کانال های تلویزیون های دست نشانده و تفرقه انداز گرفته تا وسایل اطلاعات جمعی، افلام و کلیپ های را نشر میکنند که با مشاهده و حتی شنیدن بعضی آنها، روزه دار ادعا کرده نمیتواند که ﴿من روزه ام را حفظ کردم﴾.
حتی دیدن تصاویر نیمه عریان و بی حجاب در پروفایل بعضی دختران وزنان در فیسبوک، حرمت و کرامت روزه ی شما عزیزان را خدشه دار میسازد.
مسلمان از روزه اش محافظت میکند و نهایت سعی و جدیت اش را بخرج میدهد تا از روزه اش که در این ماه بر وی ﴿ فرض ﴾است پاسبانی کند و حرمت روزه اش را با دل وجان نگهمیدارد. درست همانند پاسبانی که از ملکش دفاع و محافظت میکند و با دیدِ سایه ی دشمن بالایش حمله میکند!
اما، ما مسلمانان معاصر را چی میشود که سایه را بگذار، دشمن را که همان هوس است، به کلبه وکاشانه ی دل مان در این ماه مبارک راه میدهیم.
در اطاق انتظار نزد طبیب، زنِ عجوزه وپیر انگلیسی به شوهر پیرش حکایت میکند:
﴿ تکسی ران مسلمان بود، اما خیلی چشم چران بود و آئینه ی عقب نمایش را بطرف دخترم عیار نمود و….﴾
شرم است چنین حکایاتی از غیر مسلمان در مورد یک راننده ی تکسی مسلمان میشنوم، و آن هم در ماه مبارک رمضان.
این حکایت را فقط مثالی آوردم!
خواننده خودش میداند که کدام عملِ وی مغایر قانون پاسبانی ومحافظت روزه اش است. معمولاً عادات زشتی که در جامعه عام شده است باعث تضعیف روانی روزه دار و حتی ناقص شدن روزه ی وی میشود.
چشم چرانی، غیبت، بدگوئی، بد زبانی، دعوای و دشنام، حیله، مکر و فریب دادن، بدبینی، تعصبات بیجا، دروغ، بهتان، شنیدن و شنواندن منکرات و…. چند عادت محدودیست که محافظت روزه از این نهیات بر روزه دار واجب است.
بقیه ی این مضمون را در بخش های بعدی از یاد نبرید، بر خیر مداومت کنید و شر را از خود وخانواده ی تان دور کنید.
بیشک که اهل خیر بر اهل شرّ پیروز اند و نزد خالق شان مقام های بلند معنوی را برای شان کسب نموده اند.
خیـر و شــرِّ هر عمل کز آدمی سر می زند
آن عمل ،مزدش بزودی پُشتِ دَر، دَر می زند
ا.ج.ع
ادامـــه دارد….
﴿رمضان﴾ پُلی بسوی نور!
﴿بخش پنجم﴾:
سلام ها و درود های فجریه ی مرا یکبار دیگر بپذیرید.
در بخش قبلی امور مهمی را در رمضان بحث نمودیم و برای حفظ توبه و وفاداری به آن مفصلاً دانستیم
از امورات دیگری که باید در ماه رمضان به آن مبادرت بوَرزیم این است که از این ماه و از آنچه در خلال آن میگذرد رضایت الله تعالی را کسب کنیم.
با روزه گرفتن و ادای عبادات، مسلمان راه مبارکی را می‌پیماید که نهایتاً او را به تقوا و پرهیزکاری می‌رساند، پس روزه گرفتن فرصتی است که مسلمان به توشه ی تقوای خود بیفزاید و از جمله پرهیزکاران گردد.
و معنی تقوای این است که:
با نوری که الله سبحانه وتعالی در دل مسلمان می‌تاباند به اطاعت از او بپردازد در حالی که امید به ثواب و پاداش او دارد، و با نوری که الله در دلش می‌تاباند معصیت را ترک کند در حالی که از عقوبت الله تعالی خوف و هراس دارد.
مسلمان در همه سال به کارهایی مألوف عادت دارد؛
مثلاً عادت دارد که هر روزصبحانه بخورد، عادت دارد هر روز نهار بخورد، و همچنین عادت دارد روزانه انواع نوشیدنی ها را بنوشد،
اما به محض شروع ماه رمضان از خوردن آنها در طول روز خودداری میکند در حالی که به خوردن آنها عادت داشته است ولی با این حال آنها را فقط برای دستیابی به پاداش الله متعال و نه چیزی دیگر ترک میکند،
و این عین تقوا است، از این رو است که روزه دار را میبینی که از خوردن و آشامیدن امتناع می‌ورزد حتی اگر خودش تنها باشد و کسی او را نبیند، و همه اینها به هدف اطاعت از فرمان الله سبحانه وتعالی است.
به همین ترتیب شایسته است که یک مسلمان خوب این پرهیزگاری را که از او در روزهای رمضان سر میزند در طول زندگی خود بارور کند و در برابر تمام فرامین و نواهی الله سبحانه وتعالی همین گونه باشد.
شما که در روزهای رمضان فقط برای اطاعت از دستور الله تعالی از خوردن و آشامیدن خودداری کرده اد، بایستی در هر وقت و زمان از هر آنچه الله تعالی آنرا حرام کرده است خودداری کنید، زیرا خدای رمضان خدای بقیه ماهها نیز هست، و کسی که باید در رمضان از او اطاعت شود در بقیه اوقات نیز باید مورد اطاعت قرار گیرد،
بنابر این اگر نفس خود را کنترُل کردید و آنرا از نافرمانی پروردگار بازداشتید و کارهایی را که دوست داشتید و به آنها عادت کرده بودید را در روزهای ماه رمضان ترک کردید، بایستی نفس خود را به همین امر در همه اوقات و زمانها عادت دهید.
وقت وجوبِ خودداری از خوردن و آشامیدن و سایر آن چیزهایی که روزه را باطل میکند ماه رمضان از طلوع فجر تا غروب خورشید است؛ اما وقت پرهیز و امتناع و خودداری از گناهان و محرمات تمام عمر است.
بلی عزیزان گرانقدر!
﴿ تمام عمر﴾!
و بر شما لازم است که با تمام توان سعی کنید که از هر آنچه الله تعالی بر تو حرام کرده است روزه بگیرید، پس هر گاه مرتکب گناهی شدید و یا کوتاهی از شما سر زد، نفس خود را با توبه و باز گشت به سوی الله تبارک و تعالی دریابید.
و که چگونه میتوانیم از روزه ماه رمضان برای عملی کردن تقوا استفاده کنیم؛ حال که انسان از امور مألوف خود برای اطاعت از الله سبحانه و تعالی دست می‌کشد چرا از امور حرامی که خاق مهربانش آنها را در همه اوقات حرام کرده است خودداری نکند؟
از یکی از علما در مورد قومی سؤال شد که در ماه رمضان خدا را عبادت میکنند و به واجبات و فرائض عمل میکنند ولی چون رمضان به پایان رسد دست از عبادت می‌کشند آنها را ضایع میکنند؛ جواب داد:
«چه بد قومی هستند که خدا را نمی شناسند مگر در ماه رمضان».
پس بر مسلمان فرض است که در رمضان و غیر رمضان الله تعالی را مراقب و ناظر خود بداند و بر عباداتش محافظت کند، و این همان معنای فرموده ی الله سبحانه و تعالی است که میفرماید:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ ١٨٣﴾
ای کسانیکه ایمان آورده‌اید! روزه بر شما فرض شده است همان گونه که بر کسانی که پیش از شما بودند؛ فرض شده بود، تا پرهیزگار شوید. [سوره بقره:۱۸۳]
بدین معنا که به وسیله ی این ماه و عباداتی که در آن انجام میدهید به تقوا و پرهیزگاری دست یابید؛ لذا ماه رمضان فرصت بزرگ و گران قیمت است تا از خلال آن به توشه ی تقوا و پرهیزکاری مان بیفزاییم.
﴿وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيۡرَ ٱلزَّادِ ٱلتَّقۡوَىٰۖ وَٱتَّقُونِ يَٰٓأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ﴾
و توشه بر گیرید؛ که بهترین توشه پرهیزگاری است، و ای خردمندان، از من بپرهیزید (بترسید). [سوره بقره:۱۹۷]
بدون شک که گرامی‌ترین شما نزد الله پرهیزگار ترین شماست.
پس فرصت گران قدر ما در این ماه این است که بر توشه ی تقوای خود بیفزاییم، و در حالی از مدرسه ی رمضان فارغ التحصیل شویم که تقوای الله تبارک و تعالی را به همراه داریم و بر پایداری بر عبادات و اوامرش عادت کرده ایم.
تعجب میکنیم از بسیاری از مردم که وقتی رمضان فرا میرسد مساجد را پر میکنند، و بر نمازها پایداری میکنند، اما چون رمضان به پایان میرسد این کارها یا بسیاری از آن را ترک میکنند،
برخی اوقات مثلاً در نماز صبح میبینی که یک صف هم پر نمی شود اما وقتی ماه رمضان برای نماز صبح به مسجد می‌روی دو یا سه صف در مسجد میبینی!
آیا این مردم مرده بودند و در ماه رمضان به دنیا آمده‌اند؟
یا مسافر بوده‌اند و در ماه رمضان برگشته‌اند؟
آیا نماز صبح را با جماعت نمی خوانند مگر در ماه رمضان؟
چرا در بقیه ماههای سال این بر این عبادت پایداری نمی کنند؟
برای کسی که الله سبحانه وتعالی او را گرامی داشته و بر او منت نهاده تا نماز را بر پا دارد و نفسش برای طاعت و عبادت تحریک شده و شیرینی آنرا در ماه رمضان چشیده است فرصتی است که طول عمرش بر این منوال باشد تا از این ماه و این موسم مبارک بهره برده باشد و اینگونه معنای حقیقی این آیه را جامه عمل بپوشاند:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ ١٨٣﴾
ای کسانیکه ایمان آورده‌اید! روزه بر شما فرض شده است همان گونه که بر کسانی که پیش از شما بودند؛ فرض شده بود، تا پرهیزگار شوید.
بدین معنا که به وسیله آن عبادات و طاعاتی که در این موسم پر برکت انجام میدهید به تقوای الهی دست یابید.
و اینچنین است که رمضان مدرسه‌ای تربیوی و بزرگ و پر برکت است که مؤمنانی با تقوا از آن فارغ التحصیل میشوند،
و مؤمنان بهترین توشه برای همه روزهای زندگیشان را از آن میگیرند، این در حالی است که بسیاری از مردم از این مدرسه بهره‌ای نمی برند و این ماه میگذرد و آنان مانند دانش آموزان کودنی که از مدرسه بدون استفاده بیرون میآید، در آن زندگی میکنند.
اما مؤمن کوشا و حریص وقتی وارد این مدرسه میشود از آن درسهایی تربیتی و ایمانی و علمی میگیرد که در طول زندگیش از آن بهره میبرد.
بطور مثال کسی که به کشیدن سگرت ویا نصوارمبتلا است و این ماده ی مضر و پلیدی هیچ فایده‌ای در آن نیست را مصرف میکند، وقتی ماه رمضان فرا میرسد از طلوع فجر تا غروب خورشید از کشیدن آن خود داری کرده و کاملاً از آن دوری میکند،
در حالی که او عادت داشته روزانه مقدار زیادی از آن را مصرف کند، پس در حقیقت این فرصت مناسب است تا برای همیشه آنرا ترک کند؛ و بیشتر کسانی که سگرت می‌کشند وقتی آنان را نصیحت میکنی این عذر را می‌آورند که از ترک آن ناتوان هستیم!؛
آیا او در طول این ماه از طلوع فجر تا غروب خورشید آنرا ترک نکرده بود؟ پس این درسی برای اوست که فایده‌ای بزرگ به او می‌رساند و آن این که او میتواند سگرت را برای همیشه ترک کند.
و تعجب بیشتر از کسانی است که وقت افطار روزه خود را با سگرت باز میکنند! از خوردن مباحات در طول روز خودداری میکند اما وقتی مؤذن آذان مغرب را می‌گوید که وقت افطار کردن است با گناه افطار میکند،
و برخی از آنان وقتی برای نماز مغرب به مسجد می آیند با بوی دود سگرت دیگران را آزار میدهد، تا جایی که بعضی از آنان در گمراهی خود آنقدر پیش می‌رود که سگرت خود را در جلو درِ مسجد خاموش میکنند و با این کار نماز گزاران و ملائکه را در مکان عبادت با بوی بد اذیت میکنند!
واقعاً از چنین انسانی تعجب میکنیم، تمام روز روزه است و بخاطر اطاعت از الله تعالی، نه می‌خورد و نه می‌آشامد، امابه محض اینکه مؤذن اذان را گفت به این معصیت مبادرت می‌ورزد، و شکی نیست که سگرت کشیدن گناه و معصیت و حرام است و کسی که سگرت می‌کشد خودش را به تهلکه و مرض دچار میکند و الله تعالی او را برای این کارش محاسبه نموده و مورد عقاب قرار میدهد، و دلایل حرام بودن آن زیاد است که سال قبل در مورد مضمون مفصلی را تحریر ونشر نمودم.
پس میبینیم که رمضان فرصتی مناسب برای کسی است که سگرت می‌کشد تا از این کار دست بکشد، و هر آن کسی که دچار زیاده روی یا کوتاهی در اعمال و عبادات یا پایمال کردن یا تفریط کردن شده است میتواند برای اصلاح خود و جبران ما فات از این فرصت استفاده کند.
از نکات بسیار مهمی که باید به آن توجه داشت اهمیت دادن به قرآن، کتاب الله سبحانه وتعالی است.
زیرا از ویژگی های ماه رمضان این است که قرآن در آن نازل شده است:
﴿شَهۡرُ رَمَضَانَ ٱلَّذِيٓ أُنزِلَ فِيهِ ٱلۡقُرۡءَانُ هُدٗى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَٰتٖ مِّنَ ٱلۡهُدَىٰ وَٱلۡفُرۡقَانِ﴾
ماه رمضان ماهی است که قرآن در آن نازل شده است، کتابی که راهنمای مردم است، و در بردارنده نشانه‌ها و دلایل آشکار و روشن از هدایت و جدا کننده حق از باطل است. [سوره بقره:۱۸۵]
پس در این ماه قرآن نازل شده است، و جبرئیل علیه السلام در این ماه نزد پیامبر صلی الله وعلیه وسلم می‌آمد و قرآن را با او مُدارسه میکرد، و پیامبر اکرم صلی الله وعلیه وسلم قرآن را بر او عرضه میکرد و می‌خواند.
پس شایسته است که مسلمان در این ماه که ماه قرآن است به کتاب الله تعالی عنایتِ ویژه‌ای داشته باشد، و برخی از پیشینیان وقتی ماه رمضان فرا می‌رسید بیشتر کارهای خود را کنار می‌گذاشتند و می‌گفتند:
«این ماه فقط برای قرائت قرآن و غذا دادن به فقرا است»،
وبا جدیت تمام به قرآن روی می‌آوردند؛ بعضی از آنان قرآن را در یک روز ختم میکردند، و برخی در هر سه روز یک ختم می‌خواندند، و بعضی دیگر هر هفته قرآن را ختم میکردند، و گروهی نیز قرآن را در ده روز ختم میکردند.
اما اکنون بعضی ها هستند که ماه رمضان آغاز میشود و به پایان میرسد اما بجز یک یا دو یا سه بار قرآن را باز نمی کند!، ولی امور دیگری هستند که بر قلب او چیره شده پس به آنها روی می آورد و آنها را مشاهده میکند.
آنچه گذشت بحث کوتاهی بود که از بارگاه الله جل و علا می‌خواهم من و شما را از آن سودمند گرداند و پاداش آن را در موازین حسنات همه ی ما قرار دهد،
و آنرا حجتی به نفع ما و نه بر علیه ما قرار دهد،
و ما و شما را به رمضان بعدی برساند، و همگی ما را بر روزه داری و بر پا داشتن نماز در این ماه مبارک یاری کند، و اعمال ما را در این ماه و در سایر اوقات خالصانه برای خودش و موافق با سنت پیامبرش صلی الله وعلیه وسلم قرار دهد،
و دینداری ما را که موجب محافظت از همه امورمان است برایمان اصلاح کند،
و دنیای ما را که معیشت مان در آن است برایمان اصلاح گرداند،
و آخرت ما که بازگشت مان به سوی آن است را نیز برایمان نیکو گرداند،
و زندگی مان را مایه ی ازدیاد هرگونه خوبی و مرگ مان را موجب راحتی از هر گونه بدی قرار دهد.
اللهم ربنا آمین یا رب العلمین!
ا.ج.ع
﴿رمضان﴾ پُلی بسوی نور!
﴿بخش ششم﴾:
عزیزان و سروران!
پیامبر اکرم، رسول کریم صلی الله وعلیه وسلم رمضان را ماه مبارک یعنی پر برکت توصیف نموده است، و برکت این ماه شامل هر لحظه از لحظات آن و هر ساعت از ساعات آن از آغاز این ماه تا پایان آن است.
پس، این را بخاطر داشته باشیم که:
﴿هر لحظه از لحظات آن دارای برکت و نیکی ها و فضائل بیشمار است﴾.
ماه مبارک رمضان فرصت بسیار طلایی و مهمی است که انسانهای نیک و باخدا همواره آرزوی رسیدن به آن را داشتند تا از آن در جهت اصلاح و تزکیه نفس و تقرب إلی الله استفاده نمایند.
مسلمان با فرارسیدن ماه رمضان شکر و سپاس پروردگار را بجا می آورد، چنانچه امام نووی رحمه الله در “کتاب الاذکار” میفرماید:
﴿بدان که برای کسی که نعمتی جدید شامل حالش شده، و یا اینکه مصیبتی از وی دفع شده، مستحب است که سجده شکر در مقابل الله تعالی بجا آورده و آنگونه که شایسته بارگاه رب العالمین است حمد و ثنای او را بگوید.
توفیق عبادت و بندگی از بزرگترین نمعت های الله تعالی بر بنده است.
لذا همینکه یک مسلمان در حالی ماه رمضان را دریابد که در سلامتی کامل به سر میبرد، این خود نعمت بسیار بزرگی است که استحقاق شکر و سپاس پروردگار را دارد﴾.
پس، ما میگوئیم که:
﴿فالحمد لله حمدًا کثیرًا کما ینبغی لجلال وجهه، وعظیم سلطانه﴾.
از این جهت، برای انسان مسلمان لازم و ضروری است که در این ماه مبارک و پرفیض، یک برنامه ی خاصی برای خودش و خانواده اش طرح ریزی کند و به آن جامه ی عمل بپوشاند.
متاسفانه بسیاری از مردم برای امورد دنیای خویش برنامهریزی دقیقی میکنند ولی شمار ناچیز، و اندکی از آنها برای امور آخرت خویش برنامهریزی دارند و این موضوع به این خاطر است که مسلمانان به اهمیت هدف زندگی در این دنیا پی نبردهاند؛
مسلمانان یا فراموش کردهاند و یا خود را به فراموشی زدهاند که الله سبحانه و تعالی برای تربیت و تزکیه ی آنان و ارتباط آنها با الله تعالی فرصتهای زیادی قرار داده است که میبایست از این فرصتها کمال بهره را ببرند.
لذا از آنجایی که ماه مبارک رمضان از فرصتهای طلایی و ویژه‌ای است که الله سبحانه و تعالی آن را در اختیار مسلمانان قرار داده است، باید برنامهریزی کنیم تا این یک ماه را به عبادت و بندگی خداوند متعال اختصاص داده و برای شبها و روزهای این ماه مبارک برنامههای عملی داشته باشیم.
اگر انسان در قصد و تصمیم خود، با خالقش صادق باشد، الله سبحانه و تعالی نیز او را تصدیق نموده و او را در عبادت خویش یاری میکند و راههای خیر و نیکی را برایش هموار میگرداند. قرآن کریم میفرماید:
«فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ» [محمد ۲۱]
(پس اگر با خدا صادق باشند برای آنها بهتر است.)
انسان مؤمن باید پروردگارش را همراه با علم و آگاهی عبادت کند و عدم اطلاع از فرایض دینی را بهانهای برای فرار از انجام عبادات قرار ندهد.
عبادت روزه ی رمضان نیز دارای احکام و مسایلی است که باید قبل از شروع ماه رمضان نسبت به فراگیری این احکام مبادرت ورزیم تا بتوانیم روزهای صحیح و مورد قبول پروردگار متعال بجای بیاوریم.
باید تصمیم جدی بگیریم که از گناه و معصیت دست بکشیم. از همه گناهان گذشته توبه نموده و صادقانه تصمیم بگیریم که دوباره به طرف آنها نرویم. چه آنکه ماه رمضان، ماه توبه است.
به راستی اگر در این ماه توبه نکنیم، چه زمانی توبه خواهیم کرد؟؟
الله سبحانه و تعالس میفرماید:
« وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» [النور: ۳۱]
(ای مؤمنان، به صورت دستهجمعی به سوی خداوند رجوع کنید (توبه کنید) باشد که رستگار شوید.)
مسلمان در این ماه مبارک، آمادگی روحی از طریق اعمالی همچون تلاوت قرآن، مطالعه کتاب های دینی و اصلاحی، گوش فرا دادن به داستان های اسلامی و سخنرانیهایی با مضامین فضایل و احکام رمضان، خودش را آماده و مجهز میسازد.
همچنان، مسلمان در این ماه مبارک آمادگی خاصی در زمینه ی دعوت الی الله را زیر دست میگیرد.
بگونه ی مثال:
۱ـ آماده کردن مطالب و جملات زیبای اصلاحی- تربیتی و ارائه آنها در مسجد محله.
۲ـ توزیع کتابها و رسائل پندآموز و با محتوای بیان مسایل فقهی مربوط به رمضان در بین نمازگزاران.
۳ـ تهیه و توزیع هدیه ی رمضانی. به عنوان مثال یک یا دو سی دی و ید کست های اسلامی و یا برخی کتاب های کوچک دینی را در یک پوشه بگذارید و بر روی آن بنویسید: “هدیه رمضانی”
۴ـ تفقد احوال فقرا و مساکین و پرداختن صدقات و خیرات به آنان.
مسلمان صفحه ی زندگی خویش را با استقبال از رمضان نورانی و روشن نموده و تصمیم میگیرد که:
۱ـ در بارگاه الهی توبه ی صادقانه بجا آورد.
۲ـ اطاعت و فرمانبرداری خویش از پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم را با عمل به اوامر و اجتناب از نواهی ایشان ثابت کند.
۳ـ با پدر و مادر، اقربا و خویشاوندان، همسر و فرزندان به نیکی برخورد کند.
۴ـ با افراد جامعه برخورد نیک داشته باشد تا بندهای نیک و نافع قرار بگیرد، چنانچه آن حضرت صلی الله علیه وسلم در حدیثی میفرمایند:
«أفضل الناس أنفعهم للناس»
(بهترین مردم کسی است که بیشترین نفع را به مردم برساند.)
خلاصه اینکه شایسته است که استقبال هر مسلمان از این ماه پرخیر و برکت مانند استقبال زمینِ تشنه از آب باران، استقبال مریض از طبیب حاذق و ماهر، و استقبال دوست از دوست غائبی باشد که مدتها انتظار ملاقاتش را کشیده است.
الله تعالی در استحکام این پل معنوی با عالم بالا تک تک مان را توفیق مزید اعطأ فرماید.
آمین!
برادر و خواهر مسلمان!
لطفاً این مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.
جزاکم الله خیراً!
