در ادامه ی بخش قبلی خواندیم که؛ وحدت و اتفاق در قرآن کریم، یک نعمتِ بی بدیل از جانب الله سبحانه و تعالی، توصیف شده است که این نعمت، متضمن دو نعمت دیگر، یعنی، برادری در دنیا و نجاتِ اخروی میشود.
با نبودِ وحدت میان امت، فتنه هائی به میان می آید که باعث ایجاد و بروزِ فتنه های دیگر میشود.
﴿حاکم﴾، حدیثِ بی نهایت مفید و زیبائی را روایت میکند که در آن رسول اکرم صلی الله علیه وسلم، از برخاستنِ فتنه ای که باعث جنگ میان مردم میشود، امتش را هُشدار میدهد.
در حدیث مبارکه میخوانیم که:
«فتنه‌ای بر می‌خیزد که مردم براساس انگیزه‌های جاهلیت با هم میجنگند، کشته شدگان این جنگ ها در دوزخ اند» ﴿حاکم﴾
در این حدیث مبارکه، رسول مقبول صلی الله علیه وسلم بر چهار مورد اشاره میکنند:
- ۱- بمیان آمدن فتنه.
- ۲- جنگ بر اساس انگیزه های جاهلیت.
- ۳- کشته شدن انسانهای درگیر در این جنگ.
- ۴- جهنمی بودنِ کشته شدگان.
تا زمانیکه وحدت و اتحاد میان مسلمانان برقرار است بروز فتنه ها، بعید است، چون وحدت، باعث ازدیاد نیکی ها و حسنات در جامعه میشود، و با نبود وحدت، بغض، کینه، و حسد، جای حسنات را پر میکند، و شرّ، سبب بروزِ فتنه ها میشود.
ترویج گناهان کبیره، حرام خوری، و مادیات پرستی نیز، یکی از دلایل دیگر بروز فتنه در جامعه است که در این مورد، در مضمون ﴿ دین چیست، و علت سستی، تنبلی و دین گریزی افراد در جامعه﴾ مفصلاً بحث کرده ایم که در اینجا لازم نمیبینم این مقال را به درازا کشانم.
موضوع دومِ حدیث فوق؛ جنگ بر اساس ﴿انگیزه های جاهلیت﴾ است.
در زمان جاهلیت ، آتشِ اکثریت جنگ ها میان اعراب، بر اساس ﴿عصیبت﴾ و یا تعصبات قبیلوی و پان عربیسم میان اقشار، در می گرفت، چنانچه، حدیث ﴿عصبیه﴾ موضوع را روشنتر شرح میدهد که ان شأ الله، در مبحث بعدی در مورد صحبت خواهیم کرد.
جنگ و جدال و فتنه ها، در مناطقی بروز میکند که در آنجا، اهالی آن دیار، باعث ایجاد فتنه ی بزرگ شده اند؛ نوامیس و تقدسات اسلام را زیر پا کرده اند، ظلم، بی عدالتی، و کشتار ناحق را بر ملت روا داشته اند، و در فسقِ مبین قرار دارند.
موضوع سوم و چهارمِ حدیث فوق، که خیلی مهم است، در مورد عاقبت کشته شدگانِ درگیر در این فتنه است.
کسانیکه، در دفاع از این فتنه میجنگند، و در پشتبانی از باطل می میرند، در حقیقت؛ آتش جهنم را بر خود حلال، و ورود به جنت را بر خودشان حرام کرده اند. یعنی، بدون شک که این مرگ شان، در دفاع از باطل، آنها را روانه ی جهنم میکند.
بروز فتنه های شرق میانه، و در اینجا، برادر کشی، بی اتفاقی، و دامن زدنِ انگیزه های جاهلیت در افغانستان، دروازه های فتنه ی اشاره شده در حدیث فوق را بروی مسلمانان باز کرده است.
این را باید بدانیم که یک فتنه، ولو خیلی ناچیز هم باشد، اگر در اسرع وقت، جلوش گرفته نشود، و اهل آن دیار به خالق شان رجوع نکنند، و به انگیزه های جهل و نادانی شان پافشاری کننده، باعث ایجاد فتنه های دیگر، میان اهالی آن دیار میشود.
رده بندی یک فتنه در شرق میانه با گسترش آن به شرق و غرب و همخوانی، اسبابِ فتنه در دیار مختلفِ مسلمانان، باعث مسلط شدن طاغوتِ ظالم تری بر اهالی آن دیار میشود.
در هفته ی گذشته، با پرتاب ۶۰ راکت کروز تاماها ک از کشتی های جنگی در دریای مدیترانه، نیروی دریایی امریکا، یکی از فرودگاه های سوریه در مرکز این کشور را هدف قرار داد.
بعضی ها از از حرکت امریکا، اظهار خورسندی کردند، در حالیکه، امریکا هدف دیگری بجز از نمایش قدرت در منطقه و ایجاد هول و ترس به مخالفینش در کرملین و کره ی شمالی نداشت.
بعد از چند روز محدود، امریکا بزرگترین بمب غیر اتمی اش را در خاک افغانستان مودر آزمایش قرار داد.
اگر برای سرکوب و محو گروه داعش اراده ای وجود داشت، قبل از اینکه این گروه در خاک افغانستان، پا به عرصه ی وجود بگذارد، اقدامات جدی صورت میگرفت، و با کلاشینکوف هم ممکن بود داعش را در نطفه نابود کرد.
قطعاً امریکا با این اقدامش در ننگرهار ، یکی از بزرگترین بمبِ دستِ ساختِ خودش را به آزمایش گرفت، و در سوریه نیز، هدف امریکا قدرت نمائی اش به مخالفین دور و نزدیکش در منطقه بود.
اگر حکومت افغانستان به همین گونه سکوت را اختیار کند و از هر برنامه ی نظامی واشنگتن استقبال نماید، و افغانها، بر اساس انگیزه های جاهلیت، با تعصبات ذات البینی، به وحدت و اتفاق و کتاب و سنت رو نیاورند، دیری نخواهد گذشت که امریکا بمب های اتمی اش را نیز در خاک بی دفاع، رنجدیده و بیکس، آزمایش کند.
نیروهای نظامی امریکا، بزرگترین بمب را که درحدود ۱۰ هزار کیلوگرام وزن دارد، در افغانستان استعمال کرد. بمب مذکور، قوی ترین اسلحه ی غیر‌هسته‌ای دست داشته ی قوای نظامی امریکا بوده و از آن به نام ﴿مادر همه بمب ها﴾ نیز یاد شده است.
این نخستین بار است که قوای هوایی ایالات متحده این بمب را در جنگ استعمال می کند، و به جز از افغانستان بی پدر و بی مادر، زمینی را در کره ی زمین نیافتند که مادر بمب های غیر اتمی اش را در آنجا آزمایش کند.
اگر افغانها، با خروج عساکر شوروی، باهم اتحاد و اتفاق میکردند، و پیِ تعصبات ملی، نژادی و قبیلوی را نمیگرفتند، عفوا، اعطأ و بخشش را از سیره ی زیبای حضرت رسول کریم صلی الله علیه وسلم و صلح مکه می آموختند، و بر نوامیس جهاد و گلگون کفنان، ارج میگذاشتند، و دل بر دنیا و مقام و کرسی نمی بستند، این فتنه های وحشتناک، و این حکام ظالم و کلاهبردار، بر این خاک مستولی نمیشد.
در اصل، افغانستان را سه انگیزه ی جاهلیت تباه کرد، و باعث بروز فتنه های جدید در این سرزمین شد، و تا زمانی این سه انگیزه ی زمان جاهلیت از میان اقوام و اقشار این سرزمین برداشته نشود، لذت آرامش و صلح را ساکنین این مملکت، تا ابد نخواهند چشید:
- ۱- تـمایــز
- ۲- تـمایــل
- ۳- مـقامـع
از حذیفه رضی الله عنه روایت است که پیامبراکرم صلی الله علیه وسلم فرمودند:
﴿امتم هلاک و نا بود نخواهد شد تا آنکه در آنها (تمایز و تمایل و مقامع) آشکار نگردد﴾
حذیفه رصی الله عنه پرسید: ای رسول خدا تمایز چیست؟ فرمودند:
﴿تمایز عصبیتی است که مردم آنرا در اسلام پدید می‌آورند﴾ گفتم: تمایل چیست؟
فرمودند:
﴿یک قبیله بر قبیله دیگری هجوم آورده بر آن غالب می‌گردد و همه حرمت و ارزشهایش را مباح و حلال میداند﴾
پرسیدم مقامع چیست؟ فرمودند:
﴿اهالی شهرها در مقابل یکدیگر بیرون می‌آیند و در جنگ میان همدیگر دست و گریبان میشوند﴾ ﴿رواه حاکم﴾
عزیزان و سروران من!
به دو حدیث فوق کمی درنگ و تدبر کنید، و نگاه کنید که چگونه بی اتفاقی، نژاد پرستی، تمایز عصبیتی، و منم گفتن ها، باعث ایجاد فتنه ها شده، ظالمی را از فاصله ی بعیدِ دوازه هزار کیلومتری ﴿فاصله میان واشنگتن و کابل﴾، بر اهالی یک قوم مسلط میسازد.
آیا زمان آن نرسیده که باهم محبت کنیم، و با آغوش پر از محبت، یکدیگر را بر وحدت، اتحاد و اتفاق بخوانیم!؟
افسوس بر آنانی که در پشتیبانی از این فتنه ها جان های شان را از دست میدهند!
و افسوس و صد افسوس بر آنهائی که خود شان را افغان و افغان دوست می نامند، ولی بر ضدِ وطن شان، قد علم میکنند؛ گروهی آدم میکشند، دیگری آدم می ربایند، و گروه دیگری هم، بر کرسی جاه و جلال تکیه زده اند و خودشان را افغان و مسلمان میخوانند!
افسوس و صد افسوس که اینجا وطـنم نیست
آنجـا کـه وطـن بود، دگـر جـان و تنـم نیست
افسوس و صد افسوس که اینجا نفسی نیست
آنجـا که نـفس بود، دگـر هـم نفـسی نیـست
ادامه در صفحه بعد
در این روز ها، همه شاهد تفرقه افگنی احزاب مختلفی از اقشار و نهاد های چند بعدی کشور هستیم که همواره، نزدیک است تلاش های خستگی ناپذیر مصلحینِ اندک را، جهت نایل شدن به وحدت و یکپارچگی ملت رنجدیده به حیف دهند.
اتحاد و اتفاق میان اقشار و ملیت های مختلف در جامعه آرمان تمام ملت در چندین دهه ی اخیر بوده، درگیر شدن در تفرقه جوئی، سهل ترین کلید فروپاشی ملت افغان توسط اهریمن محسوب میشود.
تاریخ بیانگر این مهم است که:
یگانه چال و نیرنگی که دشمنان دور و نزدیک؛ به سادگی و با اندک ترین هزینه، توانسته اند توسط آن باعث نفاق، شقاق، تفرقه، قتل، خون ریزی و ضیاع جان های شیرینِ فرزندان این ملت شوند؛ همانا افروختن آتش تعصب و ملیت پرستی در قبال نایل شدن به چوکی و مقام، و رسیدن به قدرت به نوع وحشتناک، غیر اسلامی، دور از کتاب و سنت، است.
جهنمی ترین، بد ترین و شقی ترینِ قوم پرستان همان هائی اند که زیر پرچم های نامعلومی، مردم را به ملیت پرستی، زبان دوستی، سمت پروری، و ایجاد انگیزه های نژادی، قومی، ملی و حتی مذهبی، بر علیه یکدیگر تحریک میکنند.
آنهائی که در تنش های تعصبی جان های خود را از دست میدهند، بدون شک که، بر مرگِ جاهلیت و غیراسلامی بهترین هدیه ی الله سبحانه و تعالی که همانا ﴿جان﴾ است، را از دست داده اند.
بلی عزیزان و سروران من!
کفر نمیگویم، بلکه حق میگویم و با جرأت خدمت شما عزیزان این حقیقت را بیان میدارم، چون پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم می‌فرمایند:
«کسیکه زیر پرچم نا معلومی که دعوت به عصبیت و در راه عصبیت می‌جنگد، کشته شود، پس مرگش، مرگِ جاهلیت است» (رواه مسلم)
زمانی که یک گروهی از جماعت جاهل و بی خرد زیر پرچم باطل تعصب باعث ایجاد تفرقه میشوند، آنقدر درد آور نیست؛ چون جهالت و نادانی آنها بر همه معلوم است.
اما دردناک ترین عمل تفرقه اندازی همان است که روشنفکران، عالمان، استادان، بزرگان و چیز فهمان؛ با پرچم های تعصب گرانه ی شان، اسلام و تقوای را پیش پا زده؛ ملیت، قوم، زبان و نژاد را ملاک دوستی و دشمنی با برادران مسلمان خویش میدانند و بس.
از رسول کریم صلی الله علی وسلم پرسیده شد:
یارسول الله گرامی‌ترین مردم کیست؟
فرمودند:
«پرهیزگار‌ترین‌شان. گفتند درین باره از شما نمی‌پرسیم،
فرمود: پس یوسف پیامبر خدا، فرزند پیامبر خدا، فرزند خلیل خدا،
گفتند: ازین سوال نمی‌کنیم.
فرمودند: آیا از سلاله عرب می‌پرسید؟
بهترین‌شان در جاهلیت بهترین‌شان در اسلام است. زمانی که دانش و علم بیآموزند».
از جاهلانی که آتش تعصب و نفاق را با در گیرانِ نادانی و جهل میان اقوام و قبایل مختلف می افروزند شکوه و گلایه ای نیست، چون، جهل و نبود علم آنها را به تعصب کشانیده است.
اما افروختن آتش تعصب و ملیت پرستی، و انزجار نفرت و افگندن تفرقه میان مسلمانان توسط انسانهای با خرد، اهل علم، متفکرین و چیز فهمان، گناهی بس عظیم، نا بخشودنی، و دور از تعقل و تدبر انسان مسلمان است.
برادر و خواهر مسلمان!
میان مغیره بن شعبه رضی الله عنه و عمروبن العاص رضی الله عنه گفتگوئی رخ داد.
مغیره به وی دشنام داد.
پس عمرو گفت:
وای به قبیله هصیص! مغیره مرا دشنام داد!
عبدالله پسر عمرو رو به پدر آورده فرمود:
انا الله وانا الیه راجعون!
دعوای قبایل زمان جاهلیت را نمودی!
پدرش از سخنان خود پشیمان گردیده وسی کنیز را آزاد نمود، تا تکفیر سخنش گردد.(کنز العمال)
چی خوش باشد آن روزی که نیک مسلمان شویم٫ تعصبِ جاهلیت را کنار گذاریم، و جان های شیرین جوانان مان را بنام زبان و نژاد، زیر پرچم های غیر اسلامی ملیت پرستی و قوم گرائی به مرگ جاهلیت، برباد ندهیم.
دعا میکنم، آمین بگوئید:
بار الها!
به هر که که دوست میداری بیاموز که:
محبت، اتفاق و اتحاد از زندگی کردن در تعصب، غرور و بی اتفاقی بهتر است.
و به هر که دوست میداری بچشان که:
دوست گرفتن از دشمن خریدن برتر است.
عزیزان گرانقدر!
لطفاً این مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.
جزاکم الله وخیراً!
ا.ج.ع
