حدیث بیست و پنجم
سبقت جستن در کارهای خیر و فضیلت ذکر
عَنْ أَبِي ذَرٍّ رض أَيْضًا،” أَنَّ نَاسًا مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وسلم) قَالُوا لِلنَّبِيِّ (صلی الله علیه وسلم) يَا رَسُولَ اللَّهِ؛ ذَهَبَ أَهْلُ الدُّثُورِ بِالْأُجُورِ؛ يُصَلُّونَ كَمَا نُصَلِّي، وَيَصُومُونَ كَمَا نَصُومُ، وَيَتَصَدَّقُونَ بِفُضُولِ أَمْوَالِهِمْ. قَالَ: أَوَلَيْسَ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ مَا تَصَّدَّقُونَ؟ إنَّ بِكُلِّ تَسْبِيحَةٍ صَدَقَةً، وَكُلِّ تَكْبِيرَةٍ صَدَقَةً، وَكُلِّ تَحْمِيدَةٍ صَدَقَةً، وَكُلِّ تَهْلِيلَةٍ صَدَقَةً، وَأَمْرٌ بِمَعْرُوفٍ صَدَقَةٌ، وَنَهْيٌ عَنْ مُنْكَرٍ صَدَقَةٌ، وَفِي بُضْعِ أَحَدِكُمْ صَدَقَةٌ. قَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّهِ؛(صلی الله علیه وسلم) أَيَأْتِي أَحَدُنَا شَهْوَتَهُ وَيَكُونُ لَهُ فِيهَا أَجْرٌ؟ قَالَ: أَرَأَيْتُمْ لَوْ وَضَعَهَا فِي حَرَامٍ أَكَانَ عَلَيْهِ وِزْرٌ؟ فَكَذَلِكَ إذَا وَضَعَهَا فِي الْحَلَالِ، كَانَ لَهُ أَجْرٌ”. رَوَاهُ مُسْلِمٌ [رقم:1006].
همچنان از ابوذر رض روایت است که عده ای از مردم (تنگدست) خدمت رسول الله(صلی الله علیه وسلم) عرض کردند: ای رسول الله! (صلی الله علیه وسلم) ثروتمندان همۀ پاداش ها را با خود بردند، نمــاز مى‌خوانند چنان كه ما نماز مى‌خوانيم، روزه مى‌گيرند چنان كه ما روزه مى‌گيريم، و اموال اضافه از حاجات شان را صدقـه مى‌دهند. رسول اللهص فرمودند: آیا الله عزوجل برای شما چیزی قرار نداده که بوسیلۀ آن صدقه دهید؟ شما در برابر هر [سبحان الله] گفتن صدقه‌ای داريد، و در بـرابـرِ هر [الله أكبر] گفتن صدقه‌ای، و با هر [الحمد لله] گفتن صدقه‌ای، با هر [لا إله إلاَّ الله] گفتن صدقه‌ای داريد، و در برابر هر امر به معروف، و در مقابل هر بازداشتن از منكر و زشتی صدقه‌ای داريد، و در همبستر شدن يكی از شما با همسرش صدقه‌ای است. ياران گفتند: ای رسول الله! آيا وقتی يكی از ما شهوتش را فرو مى‌نشاند، برای او در اين كار اجر و پاداشی است؟ رسول الله(صلی الله علیه وسلم) فرمودند: به من بگوييد: اگر شهوت خود را در حرام مى‌گذاشت آيا بر او گناهی نبود؟ پس هم چنان است که اگر شهوتش را در حلال بگذارد برای او اجر و پاداش است». صحیح مسلم حدیث شماره (1006)
