عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ أَبِي حَفْصٍ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ (رض) قَالَ: سَمِعْت رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه وسلم) يَقُولُ: «إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّيَّات، وَإِنَّمَا لِكُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَى، فَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ إِلَى اللهِ وَرَسُولِهِ، فَهِجْرَتُهُ إِلَى اللهِ وَرَسُولِهِ، وَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ لِدُنْيَا يُصِيبُهَا أَوِ امْرَأَةٍ يَنكِحُهَا، فَهِجْرَتُهُ إِلَى مَا هَاجَرَ إِلَيْهِ» رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ [رقم:1]، وَمُسْلِمٌ [رقم:1907] از اميرالمؤمنين ابى‌حفص عمر بن خطاب(رض) روايت است كه فرمود: شنيدم كه رسول الله(صلی الله علیه وسلم) فرمودند:
«همانا اعمال و كردار انسان به نيت وی بستگى دارد، و هركس نظر به نيتش اجر و ثواب مى‌برد، پس كسى كه هجرت او به سوى الله و پیامبرش بوده است، پس اين هجرت او به سوى الله و پيامبرش (مقبول) می‌باشد، و هركس هجرتش به خاطر دنيا باشد و يا به خاطر زنی كه بخواهد با او ازدواج كند، پس هجرت او به سوی همان چیزی است که برای آن هجرت کرده است». نگا: صحیح بخاری حدیث شماره (1) و صحیح مسلم حدیث شماره (1907)
