حدیث نوزدهم
توصیۀ نبوی در تحکیم عقیده اسلامی
عَنْ أبي العباس عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَ: “كُنْت خَلْفَ النبي (صلی الله علیه وسلم) يَوْمًا، فَقَالَ: يَا غُلَامِ! إنِّي أُعَلِّمُك كَلِمَاتٍ: احْفَظْ اللَّهَ يَحْفَظْك، احْفَظْ اللَّهَ تَجِدْهُ تُجَاهَك، إذَا سَأَلْت فَاسْأَلْ اللَّهَ، وَإِذَا اسْتَعَنْت فَاسْتَعِنْ بِاَللَّهِ، وَاعْلَمْ أَنَّ الْأُمَّةَ لَوْ اجْتَمَعَتْ عَلَى أَنْ يَنْفَعُوك بِشَيْءٍ لَمْ يَنْفَعُوك إلَّا بِشَيْءٍ قَدْ كَتَبَهُ اللَّهُ لَك، وَإِنْ اجْتَمَعُوا عَلَى أَنْ يَضُرُّوك بِشَيْءٍ لَمْ يَضُرُّوك إلَّا بِشَيْءٍ قَدْ كَتَبَهُ اللَّهُ عَلَيْك؛ رُفِعَتْ الْأَقْلَامُ، وَجَفَّتْ الصُّحُفُ”. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ [رقم:2516] وَقَالَ: حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ.
وَفِي رِوَايَةِ غَيْرِ التِّرْمِذِيِّ: “احْفَظْ اللَّهَ تَجِدْهُ أمامك، تَعَرَّفْ إلَى اللَّهِ فِي الرَّخَاءِ يَعْرِفُك فِي الشِّدَّةِ، وَاعْلَمْ أَنَّ مَا أَخْطَأَك لَمْ يَكُنْ لِيُصِيبَك، وَمَا أَصَابَك لَمْ يَكُنْ لِيُخْطِئَك، وَاعْلَمْ أَنَّ النَّصْرَ مَعَ الصَّبْرِ، وَأَنْ الْفَرَجَ مَعَ الْكَرْبِ، وَأَنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا”. مسند عبد بن حميد (636) و مسند امام احمد (2803).
از ابو العباس عبدالله بن عباسرض روايت است كه من روزي در پشت سر پيامبر(صلی الله علیه وسلم) بر مركب شان سوار بودم که فرمودند: اي پسر! من كلماتي را به تو مى‌آموزم، الله را به ياد داشته باش تا او نيز حافظ و نگهدار تو باشد. الله را به ياد داشته باش، (مراقب اوامر او باش) تا در مقابل خود او را بيابي. هرگاه چيزي خواستي، از الله بخواه، و هرگاه ياري و كمكي خواستي، از الله ياري و كمك بخواه. و بدان که اگر همۀ مردم جمع شوند که نفعي به تو برسانند نمي توانند نفعي به تو برسانند مگر نفعي كه الله برايت مقرر نموده است، و اگر تمام مردم جمع شوند تا زياني به تو برسانند نمي توانند زياني به تو برسانند مگر زياني كه الله برايت مقرر نموده است. قلم های سرنوشت برداشته شده و نامه هاي تقديرات خشك شده اند». سنن ترمذی حدیث شماره (2516) و فرمود: این حدیث حسن صحیح است.
در روايت غير ترمذي آمده است: «الله را به ياد داشته باش تا اوتعالی را در برابر خود بيابي، در هنگام آسايش و آسودگي، الله را به ياد داشته باش تا در موقع سختي و دشواري، حافظ و نگهدار تو باشد، و بدان، آنچه که براي تو مقدر نشده است، مطمئناً به تو نمي رسد و آنچه که براي تو مقدر شده است، ممکن نيست که از تو بگذرد و حتماً به تو مي رسد. همانا فتح و پيروزي با صبر، و موفقيت با زحمت و مشقت همراه است، و با هر سختي و دشواري، آسايش و آسودگي است». مسند عبد بن حميد حدیث شماره (636) و مسند امام احمد حدیث شماره (2803).
