بخت در ادبیات لغت غالباً به معنی سرنوشت و نصیب از پیش تعیین شده می آید. مثلا می گویند: فلان شخص خوشبخت است، و فلان شخص بدبخت. همچنان بخت را می توان به نصیب و قسمت هم معنی کرد، که برمی گردد به ایمان بنده به تقدیرات الهی. و مراد از ایمان به تقدیر آن است كه باور كنیم هر چه در گذشته انجام گرفته و هر چه در آینده انجام می گیرد؛ از قبیل نیك و بد، سود و زیان، ایمان و كفر، طاعت و عصیان، حركات و سكنات، و… همه به تقدیر و تدبیر حق تعالى است و به همه آن علم دارد و آن را در لوح محفوظ نوشته و هر چیز وابسته به مشیت و اراده اوست و همه آن را او خلق می كند. طوریکه الله متعال می فرماید:
«إنا كل شيئ خلقناه بقدر». القمر/49. (بی‌گمان ما هرچیزی را به اندازة مقرّر آفریده‌ایم). پس باورهایی به اصطلاح بسته شدن بخت توسط اشخاص به وسیلۀ سحر و جادو و طلسم، نه پایه و اساس علمی دارد و نه دینی.
گرچه سحر و جادو واقعيت دارد، ولی بدست نیامدن و به آرزو نرسیدن و یا نيامدن خواستگار براى دختر، و یا پیدا نشدن خانم برای پسر، و بهبود نیافتن زندگی یا تجارت شخص و… اصلاً دليل بسته شدن بخت نمى باشد و اكثر كسانى كه به اين امور مى پردازند، شیادانی هستند كه از اين طريق قصد اخذ اموال مردم و پركردن جيب های خود را دارند.
مسلمان باید به قضا و قدر الهي و حکمت و مشيت پروردگار اعتقاد داشته باشد. همچنين معتقد باشد که در جهان يا اعمال بندگان جز پس از علم و تقدير الله متعال امري اتفاق نمي‌افتد و الله متعال در قضا و قدرش عادل و در تدبير و تصرف حکيم است و حکمت او تابع مشيت و ارادة اوست. هر آنچه بخواهد و اراده کند اتفاق مي‌‌‌افتد، و هر آنچه را که اراده نکند روي نخواهد داد. هيچ‌کس جز با کمک او هيچ نيرو و تواني ندارد.
فرموده های پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم آرام بخش دلهاست:
پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم در حدیثی می فرمایند: […. و بدان آنچه (بر تو مقدر شده) که به تو برسد از تو تجاوز نخواهد کرد، و آنچه بر تو مقدر نگردیده باشد به تو نخواهد رسید] سنن ابو داود شماره(4699).
آری! در پرتو ایمان و اعتقاد به تقدیرات الهی قلب مسلمان آرام و مطمئن می‌گردد، و هیچگاهی مصیبت‌های متعدده زندگی، او را به زانو درنخواهند آورد. و تأثیر مشکلات و مصائب بر او همانند تأثیر امواج خروشان سیل و آب بر قطعه سنگی محکم و استوار است نه بیشتر، اما کسی که به قضا و قدر ایمان ندارد، در مقابل مصائب تسلیم شده به زانو درخواهد آمد و شیون و ناله از او بلند شده زبان به شکوا و حسرت و پشیمانی می‌گشاید.
قریب الله مطیع: 26-3-1437هـ
